Λίμνη Ιλαρίωνα. Εδώ που κάποτε έτρεχε ο Αλιάκμονας

Πριν τρία χρόνια περίπου είχαμε μιλήσει για την επερχόμενη λειτουργία του φράγματος του Ιλαρίωνα στον Αλιάκμονα και μάλιστα είχαμε τιμήσει το μεγαλόπρεπο ποτάμι με μια τελευταία κατάβαση στο πανέμορφο "κόκκινο φαράγγι", το εντυπωσιακότερο σίγουρα τμήμα του Αλιάκμονα, που κατεβαίνεται με καγιάκ. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε το τελευταίο μας εκείνο ταξίδι - αποχαιρετισμό, το Μάιο του 2010.

Το κόκκινο φαράγγι του Αλιάκμονα, ο Αλιάκμονας Β όπως είναι γνωστός στους φίλους του καγιάκ και του ράφτινγκ, είναι ένα απ' τα μόλις τρία τμήματα του κατά τ' άλλα μεγαλύτερου ποταμού στην Ελλάδα, με ενδιαφέροντα "άγρια νερά" και μακράν το πιο εντυπωσιακό και τεχνικά δύσκολο. Είναι επίσης ένα απ' τα ελάχιστα ποτάμια μεγάλου όγκου, που διαθέτει και φαράγγι με τεχνικές δυσκολίες, συνδιάζοντάς τες με μια μοναδικής ομορφιάς και σπανιότητας φύση, οπότε η απώλεια στο χώρο των ποταμών είναι ακόμη μεγαλύτερη.

Είναι έγραψα; Με συγχωρείτε, λάθος... Ήταν ήθελα να πω. Γιατί παρά την καθυστέρηση της ολοκλήρωσης της, η έμφραξη που είχε προγραμματιστεί να γίνει πριν από δύο χρόνια, είναι πλέον γεγονός. Η σήραγγα εκτροπής κλείστηκε και το ποτάμι, παγιδευμένο από το 100 μέτρων ύψους φράγμα, άρχισε να σχηματίζει την τεχνητή λίμνη που πλέον θα ονομάζεται Λίμνη Ιλαρίωνος, από το όνομα της μονής που βρίσκεται στην περιοχή του φράγματος.
Ο φίλος και παλιός συνάδελφος Παναγιώτης που είναι από την περιοχή, μου έστειλε τις φωτογραφίες  από τη λίμνη που έχει σχεδόν γεμίσει το Δεκέμβριο. Όμορφη θα μου πείτε... Ναι, δε λέω. Όταν όμως ξέρεις πως ήταν πριν, όταν έχεις ζήσει το ζωντανό ποτάμι που έτρεχε μέσα σ' αυτό το φαράγγι, οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες. Αντίο φίλε Αλιάκμονα. Το περήφανο άγριο ποτάμι πέθανε, ζήτω η ήσυχη γαλήνια λίμνη! Άντε να ιδιωτικοποιηθεί τελείως και η ΔΕΗ να μην πάνε "χαμένες" οι "πράσινες" επενδύσεις των Ελλήνων...

  

Το φράγμα γεμάτο και από πίσω... το χάος του εργοταξίου. 

Οι πληγές αυτές να δούμε πότε θα κλείσουν...

Η Μονή Ζαβόρδας. Από εδώ ξεκίναγε κάποτε η διαδρομή μας