Μυλάωνας. Οταν οι 3 αιρετικοί και ο εξαγνιστής συνάντησαν τις καλόγριες

Την Κυριακή που μας πέρασε η γνωστή ομάδα των "Αιρετικών" εξέδραμε πάλι προς προορισμούς άγριους και αφιλόξενους προς τους περισσότερους (έχοντες κοινή λογική) καγιάκερς. Το Καγιακολόγιο, όντας ταγμένο να παρακολουθεί και να ενημερώνει τη μικρή μας κοινότητα των ποταμών για όλες τις σημαντικές δραστηριότητες, δε θα μπορούσε να μην φιλοξενήσει ακόμα μία "αιρετική εξόρμηση".

Ακόμα και αν πρέπει κάθε φορά να προειδοποιεί τους αναγνώστες του για το μη φρόνιμον της επανάληψης τέτοιων δραστηριοτήτων, ακόμα και αν άθελά του αναστατώνει το πρόγραμμα των ορθοδόξων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων (βλέπε Μετάβαση) παρασύροντας εκπαιδευτές και φουσκώνοντας τα μυαλά σε εκπαιδευόμενους, ακόμα τέλος κι αν προκαλεί τον υπεύθυνο του ιστολογίου να προβεί σε σχολιασμούς που για κάποιους φθάνουν το όριο του κιτρινισμού, δεν αρνούμαστε ποτέ το βήμα σε φερέλπιδες ομάδες που έχουν κάτι καλό να μας διηγηθούν.

Είμαστε ανοικτοί, τόσο σε "αιρετικούς" - ναι, είναι αυτοί που έχουν ξεφύγει απ' την ορθόδοξη πίστη και κάνουν ποτάμια πέραν της συμβατικής δυσκολίας, του συμβατικού αριθμού συμμετεχόντων, της συμβατικής ώρας εισόδου και εξόδου απ' το ποτάμι.  της συμβατικής τακτικής στο θέμα "οδήγηση ομάδας στο ποτάμι" - όσο και σε "εξαγνιστές" - ναι, είναι αυτοί που προσπαθούν να φέρουν τους "αιρετικούς" πίσω στο δρόμο της ορθοδοξίας... αν και αυτοί οι "εξαγνιστές" φαίνεται τελευταία να ξεμακραίνουν απ' το φωτεινό μονοπάτι και να βουλιάζουν (ξανά) στο σκοτάδι και το βούρκο. 

Αυτή τη φορά, "οι 3 αιρετικοί" παρέα με τον "εξαγνιστή" τους, προχώρησαν ακόμα βαθύτερα στο σκοτάδι, ολοκληρώνοντας μια σπάνια κατάβαση ενός αυθεντικού creek ποταμιού της Πελοποννήσου, του Μυλάωνα. Ο Μυλάωνας, στην περιοχή της Βυτίνας, έχει γίνει αντικείμενο αναφοράς και στο παρελθόν, το 2003 για την ακρίβεια, όταν είχε γίνει απ' το TEAMadara μια προσπάθεια "ξεπέτας" ενός πιθανολογούμενα unpaddleable φαραγγιού.  
Αλλά ας αφήσουμε τους πρωταγωνιστές να μας εξιστορήσουν τα γεγονότα, ο καθένας με τον τρόπο του. Εκ μέρους των "αιρετικών" περιγράφει ο Χάρης Λουκό, για να ακολουθηθεί απ' την αφήγηση του "αρχιεξαγνιστή" Σπύρου Παναγό, του οποίου και οι φωτογραφίες (την επόμενη φορά ελπίζουμε σε πιο γεναιόδωρες αναλύσεις Σπύρο)

"Αυστηρα Ακαταλληλο" η αλλιως "No man's land"

(ξεχασα αυτο ειναι απο τσοντα αλλα και αυτο που ειδαμε ειχε κομματι απο πορνο!)
από το Χάρη Λουκό

Κυριακη 25 Μαρτιου του Ευαγγελισμου! Αλλοι νηστευουν κ αλλοι επιδιδονται σε ακατανομαστες πραξεις ... Και ναι μεν ο εξαγνιστης νομιζει οτι εχει κανει τον εξαγνισμο του, εκεινο ομως που δεν ξερει ειναι οτι απλα τον εχουμε προσηλυτισει. Γιατι "ειναι γλυκο το πιοτο της αμαρτιας" που λεει κ ο ποιητης ... Το προηγουμενο Σαββατο ειχε παει με τους Θωμο και Κωνιδη Σελινουντα κ ειχε γευτει τη γλυκα (κι αυτός τίτλος από τσόντα μου φαίνεται Χάρη... ) ενος απο τα ωραιοτερα ποταμια της Ελλαδας εστω κ χωρις την παρουσια μου (βλ. επαγγελματικες υποχρεωσεις) και παρα τα βουντου που ειχα κανει για κακοκαιριες και κατακλυσμους καταφεραν να βγουν στις 7 ωρες με μετρια προς υψηλη σταθμη (γαμωτο!!)

Και ναι αυτο το ΣΚ οι συμπτωσεις ηταν πολλες για να μπορεσει ο εξαγνιστης να αποφυγει το θελγητρα μιας ακομα καταβασης. Επρεπε την Παρασκευη να αρρωστησω, το Σαββατο το πρωι να σηκωθω αυπνος και να παρω τον Κωνιδη και το Χειμωνετο για να τους πω στις 6.45 πμ οτι η προγραμματισμενη καταβαση για Μυλαωνα ειχε ακυρωθει ... Ω της συμπτωσεως ο ετερος αιρετικος (βλ. Θωμο) αφου ειχε κανει τις εισπραξεις του Σαββατου θα δηλωνε παρων (σιγα μην και δεν ερχοταν). Ετσι λοιπον η τετραδα ξεκινησε να κανει ενα ποταμι που ειχε χαραχτει στην μνημη των Κωνιδη, Μαυρη, Θωμο ως μαλλον μη εφικτο εξαιτιας μιας αποπειρας το 2004 (Κωνιδη, Μαυρη, Μπουρλεκα) η οποια στο πρωτο φαραγγι εληξε αδοξα και ενα καλοκαιρινο scouting με στεγνη κοιτη.



Επάνω: Φωτογραφίες του Μυλάωνα απ' την πρώτη απόπειρα κατάβασης, τον Ιανουάριο του 2003. Κάτω: Ερευνητική διάσχιση του ποταμού το ίδιο καλοκαίρι.

Περσι το ειχαμε κανει επισης scout απο ψηλα λιγο εξω απο την Καμενιτσα και ειχαμε δει αρκετες πτωσεις στην εξοδο του φαραγγιου. Ειχαμε επισης συναντησει εναν τοπικο δασονομο τον οποιο και πηρα στο τηλεφωνο για να μου δωσει πληροφοριες για τη σταθμη του ποταμου την Τεταρτη. Μου μιλησε για μαλλον μετρια σταθμη που πιστευε οτι μεχρι το Σαββατο ενεκα της καλοκαιριος θα επεφτε και αλλο. Και ετσι ηταν αφου το ποταμι ειχε χαμηλη σταθμη με μετρια. Ο Σπυρος Μπαρμπαρεσος, ο οποιος δεν εχει αφησει ποταμι για ποταμι οργωνοντας φετος την Ελλαδα και ανοιγοντας καινουρια ποταμια (αντε Σπυρο βγαλε το βιβλιο για τα ελληνικα ποταμια!!!) μας εδωσε πληροφοριες για μια προοσφατη καταβαση με αρκετο νερο, μιλωντας για συνεχομενα pool drops και slides και ποταμι που χρηζει προσοχης. Μας υπεδειξε επισης ενα χωματοδρομο με τον οποιο θα παρακαμπταμε το πρωτο φαραγγι (περιπου υπολογιζω 500 μετρα) λιγο πριν τη Μονη Κερνιτσης (αληθεια Σπυρο που τον βρηκες το χωματοδρομο αυτο? - η Αναβαση δεν το εχει) - O Γκούγκλης όμως όλα τα 'χει...

Ξεκινησαμε στις 7.45 (αφου ο Θωμο λειτουργουσε βασει της παλιας ωρας) και φτασαμε στην εξοδο κατα τις 10.15 οπου και αφησαμε το αυτοκινητο του Θωμο (γνωστο και ως κινητη γκαρνταρομπα - το παρκαρει φορτωμενο το πορτ μπαγκαζ σε περιπτωση που χρειαστει να κανει επειγοντως μετακομιση ή ο αδερφος καποιας αιθεριας υπαρξης του τη στησει εξω απο το σπιτι!!!) και συνεχισαμε για την εισοδο και οι 4 με το αυτοκινητο του Εξαγνιστη. Μπηκαμε αισιως στις 1 μμ στο ποταμι καθως το προσφατα επισκευασμενο σκαφος μου στο καρναγιο του Γιατρου - Εξαγνιστη ειχε ανοιξει και σε παρακειμενο σημειο και επρεπε να γινει η απαραιτητη προσωρινη κολληση με ασφαλτοταινια (ναι σκεφτομαι να τον κυνηγησω για πλημελλη εργασια ...!!!).  

 

Τα πρωτα 200 μετρα του ποταμου απογοητευση με το ποταμι να κυλαει αργα και οριακα σε ανοιχτο πεδιο. Τι πλανη ομως!!! Λιγο μετα το ποταμι κλεινει και μετατρεπεται σχεδον μεχρι το τελος σε συνεχομενο στενο απαιτητικο φαραγγι.

Εδω μια παρενθεση. Συμφωνω με τον Bettinger οτι ενα ποταμι πρεπει να κρινεται απο την πρωτη φορα που θα το κανει κανεις γιατι η πραγματικοτητα ειναι οτι οσο το επαναλαμβανεις τοσο πιο ευκολα γινονται τα περασματα ... Το ποταμι εχει portage ευκολα (τουλαχιστον με αυτη τη σταθμη) αλλα απαιτει συνεχεις ελεγχους για το τι βρισκεται παρακατω.

Βγηκαμε απο το ποταμι στις 7.20 μμ με τρελη ικανοποιηση εχοντας κανει ενα ποταμι που πραγματικα δοκιμασε τη συνεργασιες μας (το ρολο του μπιφτεκιου και του οδηγου τον εναλλασαμε) αλλα και τις ατομικες μας δεξιοτητες στον συνεχομενο IV βαθμο. Η ομαδα εχει δεσει και δινει εμπιστοσυνη για επομενες καταβασεις. 
Ετσι ειναι Νικο, αλλοι επιδιδονται σε extreme pampering και αλλοι σε extreme καταβασεις !!! (παρεπιτποντως να σας ζησει εσενα και της Μινας ο γιος - μην ανησυχεις θα φροντισουμε εμεις για την αθλητικη παιδεια του ...!!!)... (ΝΜ: Extreme να ναι κι ότι να ναι :P Σας ευχαριστώ μεν...δεν θα πάρω δε! :D )

Αντε και στα επομενα (οχι Νικο δεν ειναι για σενα και τη Μινα αυτο - φτανουν τα 2 εχουμε και κριση!!)... (ΝΜ: Ναι... εσάς περίμενα να μου το πείτε... το μαγαζί έκλεισε :P )

Καλη εβδομαδα

Χαρης

Και επειδή είμαστε οπαδοί του 1+1 δώρο, να και το αντίστοιχο ρεπορτάζ του Μυλάωνα, που φιλοξενήθηκε στο "Tasting" το γνωστό σε όλους newsletter του Σπύρου Πα

Tasting of adventures in Greece ( Μυλάονας - I want to be a rock star - Οταν οι 3 αιρετικοί και ο εξαγνιστής συνάντησαν τις καλόγριες)

Αγαπητοί Φίλοι καλημέρα,

Την Κυριακή το "Τasting" για να γιορτάσει την 25η Μαρτίου βρέθηκε στην ιστορική περιοχή της Πελοποννήσου και μάλιστα σε μέρη που έδρασε ο Γέρος του Μωριά, δεν ξέρω αν ονόματα όπως Βυτίνα, Βαλτεσινίκο , Καμενίτσα σας λένε κάτι εν τούτοις είναι ιστορικά μέρη.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Αν και το αρχικό πρόγραμμα της Κυριακής προέβλεπε ποτάμι με την σχολή ΜΕΤΑΒΑΣΗ στα Φιδάκια (Παραπόταμος τους Ευήνου κοντά στο Θέρμο), η μοίρα το θέλησε και δεν χρειάστηκε να πάω.
Έτσι το διήμερο τσίγκλησμα (μέχρι στο Σάββατο το πρωί) από τον Χάρη Λου (ΝΑΙ έναν από τους εξαγνισμένους) με βρήκε το βράδυ του Σ στις 21:30 να απαντάω θετικά στην πρόσκληση του για να πάμε στον Μυλάονα στη Πελοπόννησο (κοντά στην Βυτίνα – για να δώσω περίπου στίγμα), μαζί με τους υπόλοιπους εξαγνισμένους Δημήτρη Κονίδη και Δημήτρη Θωμ. Δηλαδή η πυξίδα γύρισε 180ο .

Ο Μυλάονας είναι ένας αγριοπόταμος με δύο  πολύ στενά φαράγγια δυσκολίας IV ww αλλά θα έλεγα και κατηγορίας όχι μόνο ‘’respect’’ αλλά και ‘’serious’’. Την Κ η στάθμη του ήταν χαμηλή, αλλά μην την υποτιμήσετε και έτσι είναι απαιτητικό διότι όλα του τα περάσματα είχαν το νερό τους, πιθανά λόγω της στενότητας του φαραγγιού. Με λίγο νερό παραπάνω (το αποζητούσαμε σε κάποια σημεία) σημαίνει ναι μεν καθαρότερες γραμμές αλλά θα σας απαιτήσει και περισσότερα. 

Στη γέφυρα προς τη Μονή Κερνίτας, που διακρίνεται στην κορφή.
Από εκεί ξεκινά το 1ο φαράγγι, το οποίο είναι πολύ στενό και
συνεχόμενης δυσκολίας, με δύσκολα eddy και scouting.

Το 1ο φαράγγι που ξεκινάει από την γέφυρα κάτω από το γυναικεία μονή της Κερνίτσας (το ποτάμι εδώ λέγεται Τράγος) απλά ξεκινάει με IV . Εδώ όμως αποφασίσαμε να μην μπούμε γιατί είχαμε για άλλη μία φορά φθάσει καθυστερημένοι και έχοντας στο μυαλό μας όταν πριν μερικά χρόνια οι Νίκος Μαυ, Δημήτρης Κονίδης και Δημήτρης Θωμ (πριν γίνουν αιρετικοί) το προσπάθησαν και για τα πρώτα 100 μέτρα χρειάσθηκαν μία ώρα, προσαρμοστήκαμε. (Διόρθωση ΝΜ: Ο Γιάννης Μπουρλέ ήταν στην πρώτη απόπειρα του Μυλάωνα, το 2003. Με τον Δημήτρη Θωμό το ερευνήσαμε river trekking το επόμενο καλοκαίρι) 

Η είσοδος του πρώτου φαραγγιού, στη Μονή Κερνίτσας (27.03. 2012)

Ο Χάρης Λου που είχε τις πληροφορίες από τον Σπύρο Μπα μας είπε ότι έχουμε δυνατότητα να μπούμε στο 2ο φαράγγι από χωματόδρομο που ξεκινάει πλησίον της μονής. Πράγματι μετά από ένα 20λεπτο τζίπινγκ και ολίγον hard core (σίγουρα θέλει 4x4) φθάσαμε στο ποτάμι. Εδώ ή είσοδος γίνεται με τα πόδια από ένα ρέμα (το Κακόρεμα), περπατάς για περίπου 50 μέτρα και πιάνεις το ποτάμι, του οποίου το όνομα και εδώ εξακολουθεί να είναι Τράγος. Μυλάονας ονομάζεται αφού έχεις μπει στο 2ο φαράγγι .Τα πρώτα 500 μέτρα αν και η φύση είναι πανέμορφη δεν σου δίνουν την αίσθηση τι θα ακολουθήσει.

 

Η πρόσβαση από Κακόρεμα



Ξεκινώντας το 2ο φαράγγι

Πραγματικά εδώ θα απογοητεύσω τους φίλους hard core καγιάκερ, γιατί όπως είπε και ο Χάρης Λου είναι ένα ποτάμι που δεν μπορώ να το περιγράψω, για τον απλούστατο λόγο ότι από την στιγμή που ξεκινάνε τα περάσματα δεν τελειώνουν και είναι συνεχόμενα με ενδιάμεσες μικρές λίμνες μέχρι την έξοδο.  

Για 5χλμ ποτάμι χρειασθήκαμε 6 ώρες και 20 λεπτά . Οι σκάλες διαδέχονται τα S, τα οποία τα διαδέχονται οι πτώσεις (1-2-3 μέτρα) και πάλι από την αρχή, ενώ οι χορευτικές κινήσεις ανάμεσα στα βράχια, σε κάνουν να μοιάζεις με χορευτή Rock Star εποχής (Rock and Roll never die).

Με τις ευλογίες του "Εξαγνιστή"

Τέλος η αγριάδα που προκαλεί το πανέμορφο, επιβλητικό και πολύ στενό φαράγγι απαιτεί διαχείριση της ψυχολογίας και πολύ δεμένη ομάδα, όλοι να είναι υποψήφια ‘’μπιφτέκια’’, να κινούνται eddy-eddy και όλοι να έχουν την διάθεση να οδηγήσουν, ανιχνεύοντας είτε μέσα είτε έξω από το σκάφος τον ορίζοντα που συχνά πυκνά βλέπεις και δεν έχεις ορατότητα τι υπάρχει στην συνέχεια. Τα περάσματα δεν σταματάνε καθόλη την κατάβαση, ενώ το φαράγγι ανοίγει λίγο πριν το τέλος (όχι πολύ-αλλά τουλάχιστον βλέπεις τον δρόμο).

Στις 19:20 (ναι μπήκαμε αργά, αλλά όλοι δεσμευτήκαμε να το βελτιώσουμε) βγήκαμε αλλάξαμε και επειδή αυτήν την φορά τα ‘’logisics’’ τα κάναμε μόνοι μας, εγώ και Δημήτρης Θωμ φύγαμε να φέρουμε το αυτοκίνητο από την είσοδο.
Η αλήθεια είναι ότι όταν μπαίνεις σε τέτοια ΠΟΤΑΜΑΡΑ, ότι και να γίνει στην συνέχεια  "είναι απλές οδοντόκρεμες" (όπως έλεγε η παλιά διαφήμιση).


Φθάνοντας στον χωματόδρομο, διαπιστώσαμε ότι οι καλόγριες είχαν κλείσει τον δρόμο με μπάρα (ώρα 20:20). Η συνέχεια σκεφθείτε την κάτι σαν ‘’Το όνομα το Ρόδου’’ σκοτεινό και λίγο απόκοσμο.
Εγώ και ο Δημήτρης να κτυπάμε σε ομιχλώδες τοπίο (ΝΑΙ είχαμε και από αυτό) το μάνταλο στην πόρτα της μονής και μία φωνή από μέσα να ρωτάει άγρια ‘’ποιοι είστε;’’.
Τώρα πως εξηγείς την έννοια καγιακ σε αγριεμένες καλόγριες. Απλά με την πιο μειλίχια φωνή του κόσμου (και την σκέψη ότι είσαι ο εξαγνιστής δεν μπορεί , δεν γίνεται). Αρχίζεις:

- Kαλησπέρα, χρόνια πολλά, είμαστε μία παρέα που κατέβηκε με βάρκες το ποτάμι σας
- H απάντηση: Τι κάνατε?
- Μία από τα ίδια και προσθέτεις: Έχουμε αφήσει το αυτοκίνητο μας στο ποτάμι και εσείς κλείσατε τον δρόμο, μπορείτε να μας τον ανοίξετε
- Τι λέτε ρε παιδιά τώρα αυτό δεν γίνεται (η πόρτα πάντα κλειστή).
- Σας παρακαλούμε δεν μπορούμε να φύγουμε,
- Καλά-καλά, τραβάτε πέρα και θα έρθουμε.
Απομακρυνόμαστε 100 μέτρα. Η πόρτα ανοίγει.
- Σας είπαμε τραβάτε πέρα και θα έλθουμε,
- Ναι- ναι, ευχαριστούμε πολύ, πάμε-πάμε.
Πράγματι σε λίγο εμφανίζονται 2 καλόγριες με κλειδιά στο χέρι.
- Δημήτρης: Τι ωραίο μέρος είναι εδώ.
- Ναι είμαστε κοντά στον Θεό.
- Και εμάς μας αρέσει η φύση και γυρνάμε με τα βαρκάκια μας.
- Να είστε καλά παιδιά χρόνια πολλά , τις ευλογίες του Θεού και καλό Πάσχα, όταν γυρίζεται να κλείστε την μπάρα.

Μετά από 20 λεπτά φθάσαμε στο ποτάμι. Αλλά η απογευματινή βροχή είχε δυσκολέψει και άλλο την διαδρομή. Στην 1η ανηφόρα το IGNIS κόλλησε με στομωμένα λάστιχα. (Σε αυτές τις περιπτώσεις σημασία δεν έχει το αυτοκίνητο, αλλά το πόσο προετοιμασμένος είσαι).
Αμέσως βγάλαμε τον ιμάντα ρυμούλκησης και το VITARA ξεκόλλησε το IGNIS, το ίδιο επαναλήφθηκε και 2η φορά στην επόμενη ανηφόρα.

Η ηρεμία και των δύο μας ήταν αρκετή (αυτό με έκανε να θυμηθώ έναν φίλο που έλεγε ‘’αυτή βλέπουν το πρόβλημα και γελάνε’’).
Το νυχτερινό hard core 4Χ4 τέλειωσε κατά τις 21:00, εν τω μεταξύ οι άλλοι μας περίμεναν λίγο παγωμένοι από την βραδινή ψύχρα δίπλα στο ποτάμι’’ , με αυτό στο μυαλό μας πετώντας βγήκαμε στην άσφαλτο κατά τις 21:30 αρχίσαμε το φόρτωμα.

Η συνέχεια η χαρά του tasting στις 22:30 τρώγαμε στου Τσιώλη στην Κάψια, γι αυτή την ταβέρνα σας έχω γράψει πολλές φορές. Τι να πρωτοπώ οι πίττες, τα της ώρας , τα μαγειρευτά όλα απίστευτα και πεντανόστιμα.

Στην επιστροφή θα πρέπει να αναλύσαμε πάνω από 10 φορές το κάθε πέρασμα, συνεχίσαμε τα πειράγματα , ενώ το έπος με τη διαμάχη των ‘’3 αιρετικών’’ και το ‘’εξαγνιστή’’ είχε λήξει οριστικά.

Με την συζήτηση στα σχέδια για το επόμενο ΣΚ (δεν σας τα λέω, αλλά μάλλον λίγο πολύ κάποιοι από εσάς τα μαντεύετε ήδη) στις 02:00 όλοι πια ησυχάζαμε στα κρεβάτια μας. Αλήθεια μετά από μία τέτοια ημέρα, μην νομίζετε ότι είναι εύκολο να κοιμηθεί κανείς.

Φιλιά και καλή εβδομάδα
Σπύρος