Μεταπασχαλινές εξορμήσεις. Μέρος 5ο. Άγραφα

Τελευταία μέρα της πενθήμερης εξόρμησής μας και το πλάνο έλεγε να κατευθυνθούμε προς τα Άγραφα, μήπως και πετύχουμε με νερό τον Αγραφιώτη. Τα νέα απ' τον Κρικελοπόταμο δεν ήταν αισιόδοξα. Λίγα τα νερά κι εκεί, όπως μας είπε ο Δημήτρης ο Σταλίκας, ο οποίος τον είχε κατέβει την προηγούμενη μέρα με hot dog... "Μια άλλη φορά..." μας αντιπρότεινε, όταν συναντηθήκαμε το πρωί στη βάση της Trekking Ελλάς στον Ταυρωπό και τον χαιρετήσαμε, παίρνοντας το δρόμο προς Κρέντη, Βαρβαριάδα και Καρβασαρά.
Η πρώτη εικόνα απ' τον Αγραφιώτη δεν μας χαροποίησε ιδιαίτερα. Τα νερά στη γέφυρα της Βαρβαριάδας ήταν λιγοστά, ενώ λίγο πιο ψηλά, ένας φορτωτής "έσκαβε" την κοίτη για υλικά. Είναι συνηθισμένο φαινόμενο στη χώρα μας να βλέπεις φορτωτές να πηγαινοέρχονται στη κοίτη του ποταμού, περνώντας μέσα απ' το ποτάμι κι εκτρέποντάς το τοπικά, για να μαζέψουν το αμμοχάλικο και την κροκάλα απ' την νησίδες του ποταμού, για αδρανή και υλικά οδοστρωσίας. Η απαραίτητη για κάθε τέτοια εργασία, μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, δεν είναι βέβαια τόσο συνηθισμένο να ζητείται απ' τους αρμόδιους φορείς...

Αμμοληψίες στον Αγραφιώτη

Στη διαδρομή σταματήσαμε στο καθιερωμένο μας καφενέ στην Κωνσταντίνα, για τον μαναδικό ίσως πλέον στην επικράτεια ελληνικό με κάτω του ενός ευρώ...

Στάση για καφεδάκι στην "Κωνσταντίνα"

3ο Kayak River Festival - Το πρόγραμμα ανακοινώθηκε.

Η Αθηναϊκή Λέσχη Καγιάκ οργανώνει το 3ο Kayak River Festival στην ολυμπιακή πίστα κανόε καγιάκ του Ελληνικού, την Κυριακή 5 Ιουνίου 2011.

Θέλοντας ν' ανταποδώσει την εθελοντική προσφορά των μελών της στις εκδηλώσεις καγιάκ της ομολογουμένως δραστήριας χρονιάς που πέρασε, να προσφέρει νέες εικόνες και εμπειρίες στους μαθητές των σχολών καγιάκ, αλλά και να ευχαριστήσει όλους τους φίλους και τα μέλη της, η Αθηναϊκή Λέσχη Καγιάκ οργανώνει για τρίτη χρονιά το Φεστιβάλ Καγιάκ Ποταμού. Δεύτερη χρονιά στην ολυμπιακή πίστα - το πρώτο φεστιβάλ έγινε στον Εύηνο - η φετινή εκδήλωση αναμένεται με πολύ ενδιαφέρον από όλους μας, μια και το πρόγραμμα αυτή τη χρονιά επικεντρώνεται στο αθλητικό και αγωνιστικό κομμάτι, με πρωτότυπους αγώνες που αναμένεται εκτός από απαιτητικοί σε επίπεδο τεχνικής και φυσικής κατάστασης, να προσφέρουν και πολύ θέαμα (ίσως και γέλιο)

Για πρώτη φορά στο πρόγραμμα μπαίνει το X-Race, ένας αγώνας ταχύτητας στην ολυμπιακή πίστα, όπου οι διαγωνιζόμενοι θα έχουν αντίπαλο το χρονόμετρο, προσπαθώντας να εκμεταλευτούν στο έπακρο τη ροή των ορμητικών νερών αλλά και να μην "πιαστούν" από στόπερς, έντυ ή... κράμπες!

Μεταπασχαλινές καγιακοεξορμήσεις. Μέρος 4ο: Καρπενησιώτης

Κυνηγώντας τα νερά κι έχοντας γυρίσει όλη την Ήπειρο, κατευθυνόμαστε νότια προς το Καρπενήσι. Μετά από την διανυκτέρευση σε σκηνάκια μεταξύ Ρεντίνας και Φουρνών, ήπιαμε τον καφέ μας μέσα στα έλατα και ξεκινήσαμε για Καρπενήσι.

          

Μια ώρα μετά περνάγαμε το Καρπενήσι και φτάναμε στο χωριό Γάβρος. Μετά τα ιχθυοτροφία με τις πέστροφες βρίσκεται το φιλόξενο ξέφωτο που φιλοξενεί κατά καιρούς καγιάκερς με αυτοκινούμενα που περιοδεύουν ανά την Ελλάδα. Ένα μικρό οργανωμένο camping λείπει θα έλεγα απ' την περιοχή. 

Με το που φτάσαμε ξύπνησαν και τα παλικάρια μας, ο Αντώνης ο Βουλγαράκης, ο Νίκος ο Μπέης κι ο Ηλίας ο Μακρής, που είχαν έρθει Καρπενήσι για καγιάκ, ποδήλατο και τρέξιμο και κινούνταν με το αυτοκινούμενο του Αντώνη.

Οι υπόλοιποι της παρέας μας, αναμένονταν να φτάσουν από Αθήνα σε καμιά ώρα, οπότε είχαμε στη διάθεσή μας κάμποση ώρα να πούμε τα νέα μας με τα παιδιά, αλλά και να κάνουμε κάποιες εργασίες συντήρησης των σκαφών (βλέπε επανατοποθέτηση καθίσματος στο Mamba)

Το ποτάμι είχε μπόλικο νεράκι... ότι κι αν σημαίνει πια αυτή η έκφραση. Τα παιδιά είχαν ελέγξει τα δύσκολα περάσματα από χθες (προσεγγίζονταν εύκολα απ' το δρόμο) και ο Νίκος ο Μπέης που δεν θα έμπαινε στο επάνω κομμάτι, θα μας περίμενε "αρματωμένος" στις θέσεις των δυο κυρίως περασμάτων, με το σχοινί ανά χείρας. Βλέποντάς τον θα ξέραμε πως θα πρέπει να βγούμε να μελετήσουμε τις γραμμές που θα παίρναμε.

3o Kayak River Festival

3o Kayak River Festival 

5 Ιουνίου 2011 στην πίστα του Ελληνικού

Λεπτομέρειες... προσεχώς

Ανταπόκριση απ' το περσινό River Festival

Sea Kayaking. Από την Κέρκυρα στην Κεφαλονιά

Το Νοέμβριο που μας πέρασε, μια πολυεθνική παρέα έμπειρων sea kayakers, πραγματοποίησαν μια όμορφη αλλά και απαιτητική, πολυήμερη διαδρομή στο Ιόνιο Πέλαγος. Ξεκινώντας από το βόρειο άκρο της Κέρκυρας και με ενδιάμεσους σταθμούς στα Σύβωτα, την Πάργα, τους Παξούς, και τη δυτική ακτογραμμή της Λευκάδας, έφτασαν έπειτα από 13 μέρες στην Κεφαλονιά. 
Η διαδρομή, πέραν των ομορφιών της, περιείχε και δυσκολίες, τόσο λόγω καιρού, όσο και λόγω των μεγάλων περασμάτων από νησί σε νησί ή προς την κυρίως χώρα, ιδιαίτερα από και προς Παξούς, αλλά και το πέρασμα από Λευκάδα προς Κεφαλονιά. Μια ζηλευτή διαδρομή που αν όχι ολόκληρη, τουλάχιστον σε τμήματά της μπορεί να χαρίσει αξέχαστες εικόνες στους φίλους του καγιάκ. 


Ας αφεθούμε όμως στη διήγηση ενός απ' τους συμμετέχοντες, του Shaun Rodgers: 

Χάρτης της διαδρομής των 13 ημερών

Corfu to Kefalonia – 4 November 2010 to 16 November 2010

by Shaun Rodgers

As many of you will know an end of season challenge/expedition has become a bit of a tradition with Pavlos and I. This year we chose a trip that would involve a variety of locations and conditions, it is always nice to push ones abilities a little further and to ENJOY the TRUE FREE SPIRIT Sea kayaking offers.


Participants: Pavlos Georgilas, Shaun Rodgers, Timothy Davis, Nikos Mpenos-Palmer

After a few weeks of anticipation and planning, Pavlos and I boarded the afternoon ferry from Sami (Kefalonia) to Patra on the 3 rd of November, carrying our gear on our backs and rolling our boats on with wheels, we had no back up car or back up crew, the expedition was an ALL IN experience no easy bailouts “just paddle ” till we get home!!!!!!!

We boarded the midnight ferry to Italy via Corfu on which we met up with Niko who had driven from Athens. Getting to the ferry did however involve a looooong walk across the port of Patra dragging loaded boats and gear, we were gypsy paddlers.

2ος Διασυλλογικός αγώνας ανάπτυξης Κανόε Καγιάκ σλαλόμ

Με επιτυχία έγινε το Σάββατο 7 Μαίου 2011, ο 2ος Διασυλλογικός αγώνας ανάπτυξης Κανόε Καγιάκ σλαλόμ, στην Ολυμπιακή πίστα Ελληνικού. Τον αγώνα διοργάνωσε η Αθηναϊκή Λέσχη Καγιάκ, υπο την αιγίδα της Ελληνικής Ομοσπονδίας Κάνοε – Καγιάκ και με την υποστήριξη της Πάρκα Αναψυχής και Αθλητισμού Ελληνικού Α.Ε.

Στον αγώνα συμμετείχαν 38 παιδιά αθλητές και αθλήτριες απο τα 4 σωματεία: Αθηναϊκή Λέσχη Καγιάκ, Ναυτικός Ομιλος Αγρινίου, Ναυτικός Ομιλος Χαλκίδας και Τύμφη Κόνιτσας, που συντηρούν φυτώρια ανάπτυξης του αθλήματος. Φωτογραφίες απο τον αγώνα θα βρείτε εδώ

Μεταπασχαλινές καγιακοεξορμήσεις στην Ήπειρο. Μέρος 3ο: Διστρατιώτης

Η τρίτη μέρα της εκδρομής μας ξημέρωσε ηλιόλουστη στη Κόνιτσα. Σήμερα το πρόγραμμα είχε πάλι Αώο. Θα μπαίναμε στο μέσο τμήμα του ποταμού, μέσω του παραπόταμού του του Διστρατιώτη. Αφού φάγαμε το πρωϊνό μας, μαζέψαμε σχολαστικά την κατασκήνωση και φορτωθήκαμε στα δυο αμάξια με προορισμό το Παλιοσέλι. 

Μοναδική η θέα των κορφών της Γκαμήλας, στη διαδρομή Παλιοσέλι - Δίστρατο

Μικρή στάση στο χωριό για βενζίνη αλλά και για να βρω βίδες για το μοντάρισμα του καθίσματος του σκάφους. Σκύβοντας ν' ανοίξω το ρεζερβουάρ, νιώθω ένα τράνταγμα στους μύες μεταξύ μέσης και πλάτης. Το συναίσθημα γνωστό κι επώδυνο. "Την πάτησα" σκέφτηκα, μια και ξέρω πως κάθε φορά που με πιάνει αυτή η παλιά ευαισθησία στη μέση, μ' αφήνει τουλάχιστον για μια μέρα στο κρεβάτι. Με δυσκολία σηκώθηκα και πίεσα με τη γροθιά μου πίσω απ' τη πλάτη τον κοκαλωμένο μυ. "Σπύρο" οδηγάς είπα και έκατσα στη θέση του συνοδηγού. Τα αντιφλεγμονώδη και τα μυοχαλαρωτικά ήταν πρόχειρα στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου - σα να ήξερα πως αργά ή γρήγορα θα χρειαστούν. Πήρα από ένα και έβαλα και λίγο απ' τη κρέμα που μου έδωσε ο Fernando. Παρά τον πόνο και την απογοήτευση της στιγμής, δε μπόρεσα παρά να θαυμάσω πως ένας άνθρωπος που βρίσκεται στο αυτοκίνητο δυό μήνες τώρα, έχει τα πάντα εύκαιρα. Για να βρω εγώ κάτι στο δικό μου το αυτοκίνητο, ανάμεσα στις δεκάδες τσάντες, κουτιά και σακίδια, πρέπει να επιστρατεύσω μέντιουμ...

Διάπλους νότιου Αιγαίου. Από Εύβοια στη Κρήτη με καγιάκ

Ένας παλιός γνώριμος του Καγιακολογίου επιστρέφει. Πρόκειται για τον Κώστα Μανατάκη, τον άνθρωπο που με το που μπήκε σε καγιάκ βάλθηκε να γυρίσει την Ελλάδα, με πετυχημένους περίπλους της Κρήτης (το 1999), της Πελοπονήσου (το 2000), της ελεύθερης Κύπρου (το 2001) και άλλες μεγάλες αποστάσεις, όπως τα 750 μίλια από Αλεξανδρούπολη μέχρι Σχοινιά Αττικής (το 2002).


Ο Κώστας Μανατάκης



Ο Άγγελος Χριστοφίδης

  Η εμπειρία του πενηντάρη Μανατάκη στους μεγάλους διάπλους κέντρισε το ενδιαφέρον ενός νέου αλλά ανήσυχου θαλάσσιου καγιάκερ, του Άγγελου Χριστοφίδη. Αν και φρέσκος καγιάκερ - με μόλις ένα χρόνο στο σπορ - ο τριαντάχρονος Χριστοφίδης με βάση την Ερέτρια εκδράμει πολύ συχνά στις θάλασσες και η διαδρομή μέχρι το Ηράκλειο ήταν ένα σχέδιο που ονειρευόταν από παλιά, αλλά με κάποιο ταχύπλοο, παρά με το κουπί... Με το που αποφάσισε να υλοποιήσει αυτό το ταξίδι, έψαξε πληροφορίες για ανάλογες "αποστολές" και ο Μανατάκης προσφέρθηκε να τον βοηθήσει με την πείρα του στο σχεδιασμό της αποστολής. Κουβέντα τη κουβέντα, μάλλον ξύπνησε πάλι το μικρόβιο στον Κώστα και ξανάπιασε το κουπί που 'χε "κρεμασμένο" για χρόνια, αποφασίζοντας να συμμετάσχει στο διάπλου.

Μεταπασχαλινές καγιακοεξορμήσεις στην Ήπειρο. Μέρος 2ο: Αώος

27 Απριλίου 2011. Κόνιτσα. Ποταμός Αώος.

Το πρωινό φως είχε από ώρα πέσει πάνω στις τρεις σκηνές της κατασκήνωσής μας, αλλά κίνηση καμία. Το εγερτήριο στις 8, υπό άλλες συνθήκες θα μας δυσαρεστούσε, αλλά... έχουμε ποτάμι σήμερα! Και τι ποτάμι... Το μεγάλο φαράγγι του Αώου θεωρείται το σημαντικότερο τμήμα ποταμού σε όλη την Ελλάδα. Μπορεί η δυσκολία σε απόλυτα μεγέθη να μην είναι υπερβολική ή απαγορευτική, αλλά η ποσότητα των περασμάτων, το μέγεθος και η συνέχειά τους, αλλά και η απομόνωση του μεγάλου αυτού φαραγγιού, δίνουν μια άλλη διάσταση.

Μεταπασχαλινές καγιακοεξορμήσεις στην Ήπειρο. Μέρος 1ο

Όπως κάθε χρονιά έτσι και φέτος πιστοί στο μεταπασχαλινό ραντεβού μας, ξεκινήσαμε το οδοιπορικό μας για ένα πενθήμερο καγιάκ στα ποτάμια της κεντρικής και βόρειας Ελλάδας. Το Πάσχα φέτος ήτανε αργά και δυστυχώς τα νερά δεν ξέρουν από άγιες μέρες ή ραντεβού. Οι πληροφορίες που είχαμε από τους φίλους μας στην Ευρυτανία, τα Τζουμέρκα και τα Γρεβενά δεν ήταν ελπιδοφόρες, αλλά αυτό δεν ήταν από μόνο του αρκετό να σαμποτάρει την παραδοσιακή πια εκδρομή μας. Παναγόπουλος, αδελφοί Χειμώνες και Μαυρής θ' αποτελούσαν τον αρχικό πυρήνα. Ακόμα και κάποιες ασθένειες ή δουλειές της τελευταίας στιγμής, που κρατούσαν κάποιους απ' τους σταθερούς συμμετέχοντες σε αναμονή, θα λύνονταν τις αμέσως επόμενες μέρες, ώστε η ομάδα να μεγαλώσει κι άλλο. 

Στο Terios οι δυο gadgetάκηδες Μαυρής και Παναγόπουλος ουκ ολίγες φορές τσακώνονταν ποιανού το GPS δείχνει το σωστό δρόμο...

Ημέρα 1η: Τρίτη του Πάσχα. Το πρωινό μας ραντεβού στην εθνική οδό Αθηνών Λαμίας, είχε μισή ώρα καθυστέρηση, μια και κάποιος - και φυσικά όχι ο γράφων - στριφογύριζε όλο το βράδυ στο κρεββάτι του και δε κοιμήθηκε παρά τα ξημερώματα. Γεραααάματααα... 

Αν και οι προοπτικές δεν ήταν κι οι καλύτερες, είχαμε αποφασίσει να δοκιμάσουμε πρώτα την περιοχή των πηγών του Αχελώου, έτσι και βάλαμε πλώρη για τα χωριά του Ασπροποτάμου, στα ορεινά Τρίκαλα. Μια πανέμορφη περιοχή με λιγοστά και σχετικά εύκολα ποτάμια. Στόχος μας στην περιοχή οι Λάκμος, Καμναϊτικος (φωτό πάνω) και Ασπροπόταμος.