Μετά βίας συμπληρώθηκε ο ελάχιστος αριθμός συμμετεχόντων που απαιτείται για τη λειτουργία της πίστας, κάτι που βάζει σε σκέψεις και προβληματισμό τόσο την οργάνωση όσο και τους φίλους του καγιάκ που θα 'θελαν να είναι η πίστα διαθέσιμη όλο το χρόνο.
Νέες "εικαστικές" παρεμβάσεις - με πιρόγες και κροκόδειλους - στο χώρο δίπλα στη πίστα.
Στις 11 το πρωί, στην πίστα έκαναν προπόνηση αθλητές της εθνικής ομάδας Σλοβενίας.
αλλά και στα "ρηχά" κάποιοι δικοί μας...
(μπορείτε πάντα να κλικάρετε πάνω στις εικόνες για μεγαλύτερη διάσταση)
Στις 12 θα ξεκίναγε η ώρα κοινού για rafting. Τέσσερεις βάρκες με οδηγούς γνωστές πλην ύποπτες φάτσες, θ' αναλάμβαναν την μύηση των ανύποτων φίλων της δράσης στο άγριο ποτάμι...
Στην αρχή έγινε το καθιερωμένο σύντομο μάθημα των πληρωμάτων. Πως κρατάμε το κουπί, πως κωπηλατούμε (χωρίς να χτυπάμε το κεφάλι του μπροστινού μας), ποιά είναι τα παραγγέλματα, πως κολυμπάμε αν τύχει και πέσουμε (ή μας ρίξουν) στο νερό, κλπ, κλπ.
Η πρώτη κατάβαση έγινε στο εύκολο κάτω μέρος της πίστας...
και στη συνέχεια τα "έμπειρα" πλέον πληρώματα πέρασαν στο δυσκολότερο επάνω μέρος.
όπου κάποιοι επίδοξοι ράφτερς (όπως λέμε άδοξοι μπάστερς...) είχαν την ευκαιρία να εξασκήσουν τις πρόσφατα αποκτημένες γνώσεις τους περί κολύμβησης σε άγρια νερά...
(μπορείτε πάντα να κλικάρετε πάνω στις εικόνες για μεγαλύτερη διάσταση)
Σε ρόλο πληρώματος και όχι οδηγού παρατηρήσαμε και γνωστό εκπαιδευτή εκπαιδευτών...
Μάλλον θα ταξίδευε incognito αξιολογώντας κάποιον (ή κάποιους)
Και μόνο η παρουσία του και το "ειδικό βάρος" του πιστεύω πως ήταν αρκετά για να λοξοδρομήσουν την πορεία της βάρκας...
αλλά και να δημιουργήσουν κομφούζιο στην κατά τ' άλλα ομαλή ροή των βαρκών στη πίστα
Κατά τ' άλλα, τα περισσότερα πληρώματα τα πήγαν μια χαρά...
... περνώντας χωρίς απώλειες όλα τα δύσκολα περάσματα
Στη συνέχεια, η πίστα δόθηκε στους καγιάκερς, κάποιοι απ' τους οποίους είχαν να δουν - και να μπουν - σε άγρια νερά, κάποιους μήνες... ενώ κάποιοι άλλοι είχαν έρθει "αγριεμένοι"
(μπορείτε πάντα να κλικάρετε πάνω στις εικόνες για μεγαλύτερη διάσταση)
Επάνω: Δημήτρης Σπυρόπουλος
Κάτω: Νίκος Μαυρής
Επάνω: Η επιστροφή του "καταστροφολόγου" Παύλου - το επίθετο αυτό το έχει αποκτήσει παλιότερα και δεν έχει καμία σχέση με το γεγονός πως επέστρεψε απ' τη Χιλή μία μόλις μέρα πριν το σεισμό...
Κάτω: Ο Μπουρλέκας σε προσπάθεια front looping
Οι έχοντες μικρά σκάφη δοκίμασαν (τη πρώτη μέρα που ήταν ξεκούραστοι εννοείται...) να κάνουν κάποιες εντυπωσιακές φιγούρες
Κάποιες επιτυχημένες...
κάνοντας τα πλήθη να τους αποθεώσουν...
ενώ κάποιες άλλες...
Το τελευταίο στόπερ ήταν όπως πάντα το σημείο που κράτησε το ενδιαφέρον μέχρι και μετά το τέλος του διαθέσιμου χρόνου πίστας.
Προσοχή όμως κύριοι "τσαμπατζήδες" μη σας πιάσει το στόπερ και σας πλακώσει καμιά βάρκα ή σας "σουβλίσει" κανένας σλαλομάς...
Ας ελπίσουμε πως η προσέλευση των καγιάκερς θα είναι αρκετή ώστε να λειτουργήσει η πίστα και αυτό το Σαββατοκύριακο.
Θα τα πούμε εκεί... και... φέρτε και τους φίλους σας να κάνουν ράφτιγκ, να σας δουν να κάνετε καγιάκ... Που ξέρετε, μπορεί και να κολλήσουν το μικρόβιο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου