Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

Η επιστροφή του Φραπεγιάκερ

Καλό χειμώνα σε όλους λοιπόν...
Δεν μ' ενδιαφέρει αν κάποιοι κάνετε ακόμα μπάνια... Να γυρίσετε πίσω!
Εκτός του ότι κινδυνεύετε να σας ρουφήξει κανά πυροσβεστικό αεροπλάνο και να σας στείλει για εναλλακτικό ΒΒQ, με το να συνεχίζετε να κάνετε διακοπές, το μόνο που καταφέρνετε είναι να εκνευρίζετε εμάς τους υπόλοιπους.

Πως περάσατε τις διακοπές σας; Ήμουν σίγουρος... Κι εγώ το ίδιο! Ναι, ναι... έτσι ακριβώς.
Καγιάκ...; Αααα... εεε... κάτι κάναμε... όχι τίποτα μεγάλες δυσκολίες... ξέρετε τώρα... απλά να συντηρούμαστε για τη νέα σαιζόν... Και τους αγώνες βεβαίως βεβαίως... ελπίζω να μην έχει μεγάλη συμμετοχή μόνο και έχουμε και προκριματικούς...

Στη Κρήτη πάντως που πήγα, το 'λιωσα το καγιάκ... Όχι ανόητοι, δεν έλειωσε πάνω στη σχάρα... ούτε στην άμμο... Στο κουπί το λειωσα... Και το ίδιο το κουπί στα όρια του το 'φτασα. Παραλίγο να στραβώσει απ' τις ορθοκουπιές (όπως λέμε ορθοπεταλιές...) 15 λεπτά πρωί βράδυ μου 'χε αφήσει ελεύθερο ο γιατρός (αχ αυτή η τενοντίτιδα...) και τα εκμεταλεύτηκα στο έπακρον (όποτε μου επέτρεπε φυσικά το βαρυφορτωμένο στομάχι μου... ουπς... το βαρυφορτωμένο πρόγραμμά μου ήθελα να πω...!

Πριν φύγω λοιπόν για Κρήτη, περνάω απ' τον Κανίβαλο που λέτε...

- Μεγάλε, μου λέει, σε βλέπω ανεβασμένο!
- Σ' ευχαριστώ Σταύρο, του λέω.
- Τι μ' ευχαριστείς; Ανεβασμένο στα κιλά εννοώ...
- Αααα... μπα... το μπλουζάκι φταίει... έμπασε στο πλύσιμο και τσίτωσε!
- Θα σου λεγα να 'ρθεις να με βοηθήσεις να μεταφέρουμε σκάφη από την αποθήκη στο μαγαζί, αλλά φεύγω κι εγώ για διακοπές. Πως νομίζεις αδυνάτισα εγώ; Απ' το κουπί; 10 τριαντάκιλα σκάφη πέρα δώθε την ημέρα και ήδη νιώθω τη διαφορά. Σκέφτομαι μάλιστα ν'ανέβω Θεσσαλονίκη με το καγιάκ... μέχρι και να δηλώσω συμμετοχή στους αγώνες του Άνω Λούσιου...
- Πολύ καλή ιδέα. Έτσι δεν κινδυνεύω να βγω εγώ τελευταίος!
- Αυτό είναι, το βρήκα... Πάρε ένα sit on top μαζί σου στις διακοπές και όταν γυρίσεις πέρνα να μου πεις πόσα κιλά έχασες;
- Να σου πω και πόσα κιλά καλτσούνια έφαγα;
- Αδιάφορο. Αλλά φέρε μας κανά δίκιλο...


Έφυγα φορτωμένος μ' ένα περτικαλί Frenzy της Ocean Kayak. Εεε ρε γλέντια είπα, όταν δοκίμασα να το ξεφορτώσω μόνος στο σπίτι. Σαν να ξεφορτώνω creekboat με φουλ ομαδικά υλικά και κάμποσο νερό μέσα... ή απλά σκούριασα... Ας βάλω τη ζώνη μέσης καλού κακού...
Frenzy...? Έτσι δε λεγόταν ένα θρίλερ του Χίτσκοκ; Χμμμ...


"Καλά... αυτά είναι σκάφη..." μου είπε ο  Κώστας ο Μανατάκης, με τον οποίο και συναντήθηκα στο Κίσσαμο Χανίων. "Τι sea kayak ανοικτής θαλάσσης και πολυήμεροι περίπλους νησιών... Αραχτός στην παραλία και όταν θες να δροσιστείς, το ρίχνεις μέσα..." ήταν μάλλον τα λόγια που είχε στο μυαλό του αλλά προτίμησε να μην τα ξεστομίσει.


Με τον Κώστα είχαμε μια συχνή ηλεκτρονική επικοινωνία το τελευταίο διάστημα, για τις ανάγκες του αφιερώματος στο sea kayaking. Υποσχεθήκαμε να τα πούμε κι από κοντά, όταν θα κατέβαινα Κρήτη και καταλήξαμε να τα "πιούμε". Σ' ένα μικρό ψαρολίμανο, έξω απ' τον Κίσσαμο, ήπιαμε ουζάκι (υπέρβαση το ουζάκι για Κρητικό) και τον έβαλα να μου εξιστορήσει όλα τα παρελλειπόμενα των περιπετειών του, για τις οποίες διαβάσατε ελπίζω στο 4ο μέρος του αφιερώματος. Δυστυχώς δεν έχουμε φωτογραφικό υλικό, οπότε μην περιμένετε τίποτα συννεφάκια...

 Η επόμενη επαφή μου με το καγιάκ - μετά τη κουβέντα για καγιάκ δηλαδή που είχαμε με τον Κώστα στο ουζερί - ήταν στο μικρό ψαροχώρι Μόχλος στο νομό Λασιθίου.


Εκεί ήταν που εντόπισα (με το κυάλι) κάτι συναδέλφους φραπεγιάκερς - πιθανόν οργανωμένη εκδρομή sea kayak μια και όλοι φορούσαν σωσίβια - να φεύγουν απ' το ακατοίκητο νησάκι του Αγίου Νικολάου, απέναντι απ' το Μόχλο, αφού επισκεύθηκαν τον εκεί αρχαιολογικό χώρο (wiki: όπου ο Αμερικανός αρχαιολόγος R. Seager ανακάλυψε ένα από τα σημαντικότερα νεκροταφεία της Πρωτομινωικής περιόδου και έναν οικισμό που άκμασε την πρώιμη εποχή του Χαλκού).


Εκεί όμως που του έδωσα και κατάλαβε (τελικά) του καγιάκ, ήταν στη παραλία του Κερατόκαμπου, στα νότια του νομού Ηρακλείου. Στην όμορφη αμμουδερή παραλία, εκεί που τελειώνει ο δρόμος (μην κουραζόμαστε κιόλας) το Frenzy βρήκε την υγειά του. Αραχτό κάτω απ' τον ήλιο, απόλαυσε τις διακοπές του με την ησυχία του, δίπλα δίπλα με τις δυό ξαπλώστρες που είχαμε εγκαταστήσει εκεί (μη χαλάμε και τις συνήθειές μας). Με εξαίρεση ένα τεταρτάκι υπηρεσία το πρωί κι ένα τεταρτάκι το απόγευμα το Φρένζυ δεν είχε ακόμη δικαιολοήσει το όνομά του, αλλά μόνο το χαρακτηρισμό του: Φραπεγιάκ...!


Βρε μήπως με κατηγορήσουν πως φταίω εγώ και δυσφημίζω και το σκάφος;
Μαύρα όνειρα με στοίχιωσαν το βράδυ... γύριζα γύρω γύρω όλη νύχτα. Την επόμενη μέρα ο καιρός άλλαξε κι έφερε την πρόκληση της εξιλέωσης. Κύματα! Σειρές από κύματα που έσκαγαν στην παραλία, είχαν αναγκάσει όλες τις μανάδες να "γειώσουν" τα παιδάκια στην ακτή, ενώ ένας σαραντάρης σερφάς δίπλα μου γκρίνιαζε στη φίλη του πως κακώς δεν τον άφησε να φέρει μαζί του τη σανίδα...


Αχααα... σκέφτηκα και όλο άνεση, σηκώθηκα και πήρα στα χέρια μου το κουπί. Ρίχνοντας λοξές ματιές στο συνταξιούχο (δε το ξέρει απλά ακόμα) σερφά - ο οποίος τις ανταπόδιδε όλο ζήλια - έπιασα την κοτσαδούρα του Frenzy και το έσυρα αργά και βασανιστικά προς το νερό. Τέντωσα τους ιμάντες της ζώνης και αψηφώντας τα κύματα που σκάγανε με δύναμη στην ακτή (λέμε τώρα...), προχώρησα μέσα.


Ένας έμπειρος σερφάς σαν κι εμένα βέβαια, είχε από πριν "μετρήσει" τα κύματα και ήξερε τη στιγμή που έπρεπε να μπει...








Καλά μη βαράτε... Μπορεί τα κύματα να μην ήταν τελικά μεγάλα, ούτε ο τύπος στη παραλία να ήταν σερφάς και μάλιστα να με κοίταζε όχι με φθόνο αλλά με λύπηση, αλλά αυτό που μετρά είναι πως οι φωτογραφίες βγήκανε και ο Φραπεγιάκερ μπορεί πλέον να γυρίσει στην Αθήνα με το κεφάλι ψηλά...!

Καλό χειμώνα!!!

Ένα ευχαριστώ στην Cannibals που μου διέθεσε το σκάφος. Πληροφορίες για το συγκεκριμένο σκάφος μπορείτε να δείτε εδώ

Κυριακή 22 Αυγούστου 2010

Ο γύρος της Χίου με κανό-καγιάκ κόντρα στη λευχαιμία

Αναδημοσίευση άρθρου του Θοδωρή Πυλιωτή από την Ελευθεροτυπία 21/08/2010

Ξεκίνησε από τα Καρδάμυλα στις 5 Αυγούστου, για να κάνει τον περίπλου της Χίου με κανό-καγιάκ, ο ομογενής από την Αγγλία Γιάννης Ψαρρός. Καλύπτοντας μια διαδρομή περίπου 90 μιλίων, σήμερα το απόγευμα αναμένεται να τερματίσει στο λιμάνι εκκίνησης.

Στόχος του η ευαισθητοποίηση των πολιτών για τη λευχαιμία στα παιδιά αλλά και η ενίσχυση σχετικού ιδρύματος στην Αγγλία. Εκεί όπου έχασε τη μάχη με τον θάνατο ο φίλος του Γιώργος, πριν από 9 χρόνια, δίνοντάς του το έναυσμα για τη δική του δράση.


Ερχόμενος σε επαφή με το συγκεκριμένο άθλημα, αποφάσισε με αυτό τον τρόπο να ευαισθητοποιήσει όχι μόνο τη χιακή κοινότητα αλλά και την παγκόσμια, αφού μέσα από την ιστοσελίδα του στο Διαδίκτυο κάνει γνωστό το συγκεκριμένο θέμα.

Για τον Γιάννη προηγήθηκε μια τρίμηνη προετοιμασία στα νησιά του Αιγαίου, ώστε να ξέρει ποιες συνθήκες θα αντιμετωπίσει, και με αφετηρία τη γενέτειρα του πατέρα του ξεκίνησε τον περίπλου του νησιού κωπηλατώντας περί τις 3 ώρες καθημερινά.


Μέχρι σήμερα έχουν συγκεντρωθεί περισσότερα από 4.000 ευρώ, ενώ όσοι θέλουν να συνεισφέρουν μπορούν να επισκεφθούν την ιστοσελίδα www.justgiving.com ή την προσωπική του σελίδα

http://www.leukaemia.org/what-you-can-do/fundraising-stories/1216, όπου αναφέρει τη δική του επαφή με τη συγκεκριμένη αρρώστια και την ευαισθητοποίησή του.

Καλοκαιρινό ΒΒQ με ποιοτική ελληνική μπύρα

Λίγο πριν εγκαταλείψουν κι οι τελευταίοι το κλείνον άστυ, άλλοι για τα χωριά και τα εξοχικά τους, άλλοι για πιο εξωτικά μέρη διακοπών, είπα να πραγματοποιήσω μια παλαιότερη υπόσχεσή μου. Να κάνουμε μια μάζωξη ειδικά για μπύρα. Αλλά όχι μπύρα ότι κι ότι... Μπύρα ποιοτική και ελληνική. Μπύρα από τις ελληνικές μικροζυθοποιίες Septem, Corfu, ΖΕΟΣ και Βεργίνα.

Επιτέλους αξιώνομαι να δημοσιεύσω το σχετικό ρεπορτάζ...



Τα τραπέζια στήθηκαν στο κήπο, η φωτιά άναψε στο BBQ και παρά του ότι ο master ψήστης Παναγό μας το παιζε ντίβα και μας πέταγε κάτι δικαιολογίες του στυλ ο μουσαφίρης δεν πιάνει κάρβουνα στα χέρια του, τα καταφέραμε πιστεύω μια χαρά.




 Αρκετοί "δευτεροκλασάτοι" μουσαφίρηδες (βλέπε Καγιάκερ, Κόλλιας, κλπ) υπό το γενικό πρόσταγμα του Χάρη Μαυρή (έμπειρος surfer και ψήστης) φρόντισαν ώστε καλαμάκια, μπριζόλες και πίτες να φθάνουν με σταθερή συχνότητα στο τραπέζι. Τώρα αν κάποιοι δε πρόλαβαν να δοκιμάσουν κάτι, ας κοιτάξουν προς την πλευρά των γνωστών "μακρυχέρηδων" (φωτό κάτω)


Δε θα μπορούσα να μην φιλοξενήσω εδώ και την ειδική ανταπόκριση του "Tasting" στη βραδιά, αλλά για μια πιο ενδελεχή ματιά στα τεκτενόμενα της βραδιάς, επισυνάπτω και μερικές "κατατοπιστικές" φωτογραφίες.

Αγαπητοί Φίλοι,


To βράδυ που μας πέρασε το tasting βρέθηκε σε xtreme μπυρογνωσιακή συνάντηση. Με θέμα ‘’ελληνικές μικροζυθοποιίες ‘’ . Η αλήθεια είναι ότι ο οικοδεσπότης Νίκος Μαυ μας οδήγησε στην ‘’κορυφή της γεύσης’’ (εξ ου και η φωτογραφία) από άγνωστες στους περισσότερους ελληνικές μπύρες τοπικών παραγωγών. 


Όπως η Septem (Ευβοια),Corfu (Κερκυραική), Βεργίνα ή Pilsener (όχι η γνωστή στα ΣΜ) {Η weiss Σπύρο, η Βεργίνα Weiss την οποία τη βρίσκετε στο Μαρινόπουλο} και καμμιά ακόμη 10αριά ειτκέτες που δεν συγκράτησα μετά από τα 6-7 ποτήρια στην θερμοκρασία των 4-5ο βαθμών (σύμφωνα με το ειδήμονα η θερμοκρασία που πίνετε η μπύρα) {των συγκεκριμένων τύπου pilsner, lager και weiss, ενώ οι ale απολαμβάνονται καλύτερα στους 7 βαθμούς, ώστε να μπορούν να βγάλουν όλα τ' αρώματα και τις γεύσεις που αδρανοποιούνται με το ψύχος. Γι αυτό άλλωστε και οι μπύρες μαζικής παραγωγής (Amstel, Heineken, κλπ) προτείνεται να πίνονται παγωμένες - για να μην καταλάβει κανείς πως δεν έχουν και κάποια ιδιαίτερη γεύση και άρωμα.}


Προσωπικά αλλά νομίζω και οι περισσότεροι των συμμετεχόντων ανέδειξαν την Ζέος (από το Άργος) σαν την κορυφή όλων. Δυστυχώς όμως είναι δύκολο να την βρεις εκτος της περιοχής της.



Συνοδεία της μπυροκατάναξης είχαμε υπέροχα λουκάνικα, καλοψημένο κοτόπουλο (συγχαρητήρια στους ψήστες) και χοιρινές μπριζόλες (είχαν στεγνωσει λίγο). Ξεχώρισαν οι πίττες ολικής άλεσης


Την επιτροπή αποτελούσαν εκτός του γράφοντος οι Ασημίνα, Γιάννης Κ, Μαρία Δ, Δημήτρης Κων, Μερόπη Σγ, Σπύρος Ζι, Μαίρη Φιλ, Χάρης Λου, Γιάννης Μπο, Νίκος Λε (Καγιάκερ ή από εδώ και πέρα μάλλον surfer),Ζέτα Μαυ, Xάρης Μαυ και η συζύγος του..

Η ζεστή βραδυά κύλησε ήρεμα με τον Νίκο να μας παρουσιάζει την κάθε μπύρα ξεχωριστά, αν είναι για πριν ή για το φαγητό, με τι συνοδέυονται, που τις βρίσκεις κλπ.


Η παρέα επίσης ανέλυσε διεξοδικά και αθλητικά θέματα όπως το καγακ, το ποδήλατο, αλλά για κάποιο λόγο έδωσε έμφαση στο surf. Πάντως σίγουρα αυτό δεν οφείλοταν στην κατανάλωση της μπύρας, οι οποίες λόγω ποιότητας όχι μόνο δεν σε φούσκωναν, αλλά δεν σε ζάλιζαν κιόλας. ΑΛΛΗ ΓΕΥΣΗ που λένε.

 



Κατά τις 1.15 στο σπίτι μου, ενώ τα βλέφαρα μου βάραιναν, αναρωτιόμουν επηρεασμένος από τις άσχημες ειδήσεις που ακούμε καθημερινά του τελευταίους μήνες στην τηλεόραση , αν τα περί μη ανάπτυξη της ανταγωνιστικότητας, δεν ισχύουν για τις ελληνικές μικροζυθοποιίες και ίσως είναι η εξαίρεση του κανόνα. Τόση ‘’μεγάλη ποιότητα’’ σε ένα ‘’μικρό μπουκάλι’’ δεν το συναντάς καθημερινά στην Ελλάδα.


Τα λέμε


Σπύρος

Οι μπύρες που δοκιμάσαμε ήταν οι εξής:
Septem Pale Ale, Septem Pilsner και Septem Honey Golden Ale (από την Εύβοια),
Corfu Pilsner, Corfu Real Ale Special και Corfu Real Ale Bitter (από τη Κέρκυρα),
ZEOΣ pilsner απαστερίωτη (από το Άργος) και οι πολύ καλές Weiss Beers της Βεργίνα (Ξάνθη)!



Άλλες ελληνικές μικροζυθοποιίες που φτιάχνουν καλή μπύρα και που μπορεί κάποιος να βρει σε μεγάλα super markets ή ενημερωμένες κάβες, είναι η Ρεθυμνιακή (Ξανθιά και Μαύρη Lager), η Πειραϊκή (Pilsner, Pale Ale και Lager), η Craft (με έξι διαφορετικές ετικέτες απ' τις οποίες θα πρότεινα τις Black και Smoked Lager), ενώ πιο δύσκολες να βρεθούν είναι οι μπύρες της Κρητικής "Χάρμα" (προς το παρόν μόνο στα Χανιά), της Ροδίτικης "Magnus Magister", της Πατρινής "Πολιτεία", της Μεσσηνιακής "Νέδα".

Για όσους ενδιαφέρονται για τις ελληνικές μικροζυθοποιίες, αλλά και την ποιοτική μπύρα γενικότερα, σας προτρέπω να επισκέφτεστε τους Μπυραματισμούς