Το Rob Roy
Πατέρας του καγιάκ ως σκάφος αναψυχής και ταξιδίου θεωρείται ο Βρετανός John McGregor, ο οποίος το 1865 σχεδίασε και κατασκεύασε το «Rob Roy» το πρώτο καγιάκ για ταξίδι και όχι για κυνήγι. Βασίστηκε μεν στο αυθεντικό σχέδιο, φτιάχνοντας ένα καγιάκ μήκους 4.5μ, αλλά το τροποποίησε αρκετά, εξοπλίζοντάς το και με αρκετά πρόσθετα, όπως πανί, αλλά και μια μικρή τέντα με σίτα για τα κουνούπια, που του επέτρεπε να κοιμηθεί στο σκάφος. Ο McGregor ξεκίνησε κατεβαίνοντας τον Τάμεση, για να συνεχίσει το ταξίδι του στα ποτάμια και τις λίμνες της Ευρώπης, προκαλώντας το ενδιαφέρον των Ευρωπαίων για το καγιάκ και ξεκινώντας έτσι μια νέα εποχή για το καγιάκ.
John McGregor in Rob Roy
Η διάσχιση του Ατλαντικού από τον Franz Romer το 1929.
Η πρώτη διάσχιση της Μάγχης με καγιάκ έγινε το 1909, ενώ το 1929, ο 29χρονος Γερμανός Franz Romer, έκανε την πρώτη διάσχιση του Ατλαντικού, ξεκινώντας από τη Λισαβόνα της Πορτογαλίας και φθάνοντας μετά από 4000 ναυτικά μίλια στο Πουέρτο Ρίκο. Ο Romer γέμισε το 6.5 μέτρων τροποποιημένο Klepper του, απ’ άκρη σ’ άκρη με προμήθειες, ενώ είχε διαμορφώσει και μια υπερυψωμένη θέση από την οποία κωπηλατούσε, αλλά κυρίως ταξίδευε με το πανί που είχε ενσωματώσει στο καγιάκ. Κοιμόταν καθιστός σε αυτή τη θέση, φορώντας μια αυτοσχέδια ποδιά, που κάλυπτε όλο του το σώμα. Το δυσκολότερο μέρος της διάσχισης του Ατλαντικού ήταν οι 56 συνεχόμενες μέρες στον ωκεανό, μεταξύ Κανάριων νήσων και Παρθένων νήσων.
Franz Romer
Μετά από έξι βδομάδες ξεκούρασης στις Παρθένους νήσους, συνέχισε το ταξίδι του μέχρι το Πουέρτο Ρίκο. Η απόφασή του να συνεχίσει το ταξίδι του κατά μήκος της Αμερικανικής ακτής, μέχρι τη Νέα Υόρκη ήταν δυστυχώς μοιραίο. Ο Romer έχασε για μία ώρα την μετεωρολογική προειδοποίηση για τυφώνα και ενώ είχε αντιμετωπίσει δύο τυφώνες στο ταξίδι του ως τότε, ο 3ος ήταν μοιραίος. Κανένα ίχνος του δεν βρέθηκε.
Αν λάβει κανείς υπόψη του τα όργανα ναυσιπλοϊας της εποχής (πυξίδα, εξάντα, βαρόμετρο και κυάλια), η διάσχισή του Ατλαντικού απ’ τον Franz Romer to 1929, θεωρείται ακόμα και τώρα η μεγαλύτερη αποστολή sea kayak της μοντέρνας εποχής.
Αυτός που επηρέασε περισσότερο απ’ όλους τις μετέπειτα αποστολές με καγιάκ, ήταν ο Γερμανός Hannes Lindemann, ο οποίος το 1956 επανέλαβε το διάπλου του Ατλαντικού, από Κανάριες Νήσους στις Μπαχάμες. Τις περιπέτειές του που κράτησαν 72 μέρες τις περιέγραψε στο βιβλίο «Alone at Sea» μεταφέροντας το μικρόβιο της περιπέτειας στο ευρύτερο κοινό.
Peter Bray
Το 2001, ο Βρετανός Peter Bray έγινε ο πρώτος που ολοκλήρωσε τη διάσχιση του Ατλαντικού με καγιάκ, αλλά διαλέγοντας τη δύσκολη ρότα αντίθετα στα ρεύματα. Ξεκινώντας απ’ το Newfoundland στο Καναδά, έφτασε στις ακτές της Ιρλανδίας μετά από 76 μέρες.
Ed Gillet
Ανάλογης σοβαρότητας ταξίδι ήταν αυτό που έκανε ο Ed Gillet, το 1987, όταν έφυγε απ’ το Monterey της Καλιφόρνια για να διασχίσει με το καγιάκ του 2200 μίλια στην ανοικτή θάλασσα του Ειρηνικού, μέχρι το νησί Μaui στην Χαβάη. Με ελάχιστη (λόγω έλλειψης αέρα) χρήση του πανιού του, χωρίς επικοινωνία με τον κόσμο (αφού έχασε τον ασύρματό του τη 2η εβδομάδα) και μόλις 4 μέρες αφού του τελείωσαν τα τρόφιμα!
Oscar Speck. 50.000 χλμ ποταμών και θάλασσας απ’ τη Γερμανία στην Αυστραλία. 1932-1939.
Λίγα χρόνια μετά τον Franz Romer, ένας ακόμα Γερμανός ξεκινά ένα μεγάλο ταξίδι με sea kayak. O 25χρονος Oscar Speck, πεπειραμένος καγιάκερ και μηχανικός στο επάγγελμα, αλλά χτυπημένος απ’ τη μεγάλη οικονομική ύφεση στη Γερμανία, αποφασίζει το 1932 να πάει στη Κύπρο, να δουλέψει στα μεταλλεία χαλκού. Αντί να ακολουθήσει την πεπατημένη, ο Oscar αποφασίζει να ταξιδέψει με το πτυσσόμενο καγιάκ του, διαπλέοντας το Δούναβη, προς τη Μαύρη Θάλασσα και τη Μεσόγειο, σταματώντας στα μέρη που πέρναγε και γνωρίζοντας λαούς, ήθη κι έθιμα, με κάποιες δόσεις περιπέτειας.
Φτάνοντας στη Κύπρο, αποφάσισε να μην μείνει τελικά για δουλειά, αλλά να συνεχίσει να ταξιδεύει, γνωρίζοντας τον κόσμο. Από τη Κύπρο πέρασε στη Συρία, αλλά δεν πήρε τη συνήθη ναυτική οδό μέσω της διώρυγας του Σουέζ. Επιβιβάστηκε στο λεωφορείο που μέσα απ’ την έρημο τον μετέφερε στο Μασκέν, στις όχθες του Εφράτη. Εκεί, ξαναμπήκε στο καγιάκ του και έπλευσε μέχρι τον Ινδικό ωκεανό, για να συνεχίσει το ταξίδι του προς Ινδονησία, Νέα Γουϊνέα και ύστερα από πολλές περιπέτειες να φτάσει μετά από 5 χρόνια στην Αυστραλία. Η τραγική ειρωνία ήταν πως (όπως στην ιστορία του Αυστριακού Heinrich Harrer – Επτά χρόνια στο Θιβέτ) μόλις έφτασε στην Αυστραλία συνελήφθη, μια και μόλις την προηγούμενη εβδομάδα είχε ξεσπάσει ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος.
Την πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία του Οscar Speck μπορείτε να διαβάσετε (στ’ αγγλικά) εδώ
Nordkapp.
Μπορεί η απόσταση των 480 ναυτικών μιλίων ή η διάρκεια του ενός μηνός αποστολή των 4 Βρετανών στη βόρεια Νορβηγία, το 1975, να μην εντυπωσιάζουν, συγκρινόμενα με τις παραπάνω επικές διασχίσεις, αλλά οι συνθήκες που αντιμετώπισαν τα μέλη της αποστολής, από το Bodo της Νορβηγίας στο Nordkapp, το βορειότερο ακρωτήριο της Ευρώπης, στη θάλασσα Barrents, ήταν πολύ δύσκολες. Το βασικότερο που προέκυψε απ’ την αποστολή αυτή, ήταν το νέο καγιάκ από fiberglass που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από τον Frank Goodman για την αποστολή αυτή και το οποίο ήταν κατά πολύ επηρεασμένο από το πρωτότυπο καγιάκ των εσκιμώων που είχε φέρει λίγα χρόνια νωρίτερα στην Αγγλία, ένας σπουδαστής που πήγε να μελετήσει τους Εσκιμώους στο Innuit.
Το αυθεντικό καγιάκ εσκιμώου που έφερε απ' τη Γροιλανδία ο Talor και το πρώτο τουριστικό καγιάκ που έφτιαξε ο Goodman
To Nordkapp
Με τα Nordkapps ο Goodman και τρεις ακόμη καγιάκερς έκαναν την πρώτη διάσχιση του διαβόητου Cape Horn, του νοτιότερου ακρωτηρίου της Αμερικανικής ηπείρου, το 1977, αντιμετωπίζοντας πολύ δύσκολα νερά.
Τα ταξίδια του Paul Caffin
Ο Νεοζηλανδός Paul Caffin είναι ακόμη ένας ανήσυχος sea kayaker. To 1978 έκανε με το καγιάκ του το γύρο του νότιου νησιού της Νέας Ζηλανδίας και από τότε ξεκίνησε να «γυρνάει»… Βόρειο νησί Νέας Ζηλανδίας, Ιαπωνία, Μεγάλη Βρετανία (2200 ναυτ. μίλια – 85 μέρες), αλλά ο γύρος που τον έκανε διάσημο ήταν αυτός της Αυστραλίας, το 1982. 9420 ναυτικά μίλια που τα διέσχισε μονάχος σε 360 μέρες.
Στο ταξίδι αυτό αντιμετώπισε πολλές αντιξοότητες, από τυφώνες και μεγάλα κύματα, μέχρι καρχαρίες, κροκόδειλους και τροπικά φίδια. Η μεγαλύτερη όμως δυσκολία ήταν οι βραχώδεις ακτές Zuytdorp Cliffs, στη δυτική Αυστραλία, όπου αν παρασυρόταν απ’ τα κύματα που σφυροκοπούσαν τα συνεχόμενα ψηλά βράχια τον περίμενε βέβαιος θάνατος. Για να περάσει αυτό το πάνω από 100 μίλια επικίνδυνο κομμάτι της ακτής, ο Caffin κωπηλατούσε συνεχώς για 34 ώρες, παίρνοντας φάρμακα για να μη κοιμηθεί. Το ταξίδι του αυτό περιγράφεται στο βιβλίο ‘The Dreamtime Voyage’
Zuytdorp Cliffs
Τα ταξίδια του Paul Caffin συνεχίστηκαν, το ίδιο εντυπωσιακά και εξωτικά. Γύρος της Ιαπωνίας το 1985 (4400 μίλια σε 112 μέρες), Αρκτικός κύκλος το 1991. Σ’ αυτό το ταξίδι των 4400 μιλίων, που κράτησε τρία αρκτικά καλοκαίρια, ο Caffin επέστρεψε στους γνώριμους κινδύνους από πολικές αρκούδες και άλλους αρκτικούς «κυνηγούς» αλλά και συνάντησε τους απόγονους των πρώτων Εσκιμώων Innuit απ’ τους οποίους κατάγεται το καγιάκ.
Πηγές:
Chronology of Sea Kayak Expeditions
The 10 All-time Greatest Sea Kayaking Expeditions
Στο επόμενο: Κώστας Μανατάκης. Ο πρώτος Έλληνας καγιάκερ - ταξιδευτής.
Σχετικά post:
Αφιέρωμα: Sea Kayaking - Μέρος 1ο
Αφιέρωμα: Sea Kayaking - Μέρος 2ο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου