Στο παρελθόν η Έρκυνα χρησιμοποιήθηκε ως αποδέκτης βιομηχανικών και αστικών λυμάτων και απορριμμάτων, με αποτέλεσμα οι παρόχθιες χρήσεις να υποβαθμιστούν. Όλα τα ιστορικά μνημεία και κτίρια είχαν υποστεί σημαντικές φθορές λόγω χρόνου και αλλοιώσεις λόγω μεταγενέστερων παρεμβάσεων και παρουσίαζαν εικόνα ερείπωσης.
Ο Δήμος Λιβαδειάς εκπόνησε ένα πλήρες σχέδιο ώστε να στρέψει πάλι την πόλη προς το ποτάμι, να δημιουργήσει κατά μήκος της Έρκυνας μία ζώνη αναψυχής και πολιτισμού για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της περιοχής. Στην περιοχή της Κρύας συγκεντρώθηκαν οι πρώτες παρεμβάσεις, με αποτέλεσμα να μεταμορφώσουν κυριολεκτικά την περιοχή. Κεντρικός στόχος του προγράμματος ήταν η περιβαλλοντική προστασία της περιοχής της Κρύας και η ανάδειξή της σε πόλο έλξης, με συνοχή των χρήσεων και ενοποίηση τους γύρω από τις πηγές και κατά μήκος του ποταμού. Περισσότερα
Στην ελληνική μυθολογία η Έρκυνα ήταν Νύμφη μιας ομώνυμης πηγής στη Λεβαδειά της Βοιωτίας.
Για την Έρκυνα ιστορείται ότι ήταν συντρόφισσα της Περσεφόνης πριν από την απαγωγή της δεύτερης. Οι δυο τους έπαιζαν μια ημέρα με μια χήνα κοντά στην πόλη. Το πτηνό τους ξέφυγε και πήγε να κρυφτεί πίσω από μία πέτρα. Η Περσεφόνη σήκωσε την πέτρα για να πιάσει τη χήνα, οπότε μία πηγή ξεπετάχτηκε από τη γη: η πηγή της Έρκυνας. Στα νερά της έρχονταν να λουστούν όλοι οι πιστοί που ζητούσαν χρησμό από το Μαντείο του Τροφωνίου, το οποίο βρισκόταν σε μικρή απόσταση. Σήμερα, το όνομα αυτό φέρει ο μικρός ποταμός, ο οποίος διασχίζει τη Λεβαδειά. Πηγή: Βικιπαίδια.
Αν δεν πω εγώ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ δεν λεει κανείς...τι να κάνουμε...ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλους και καλα ποτάμια, όσο έχει ακόμα νερό. Οσο για τον Παναγιωτάκη, Νίκο τι να πω...εντυπωσιακό το παιδί μπράβο του, νάναι καλά και να μας δείξει ακόμα καλύτερα. Και κάτι που ίσως δεν ξέρεις...αστέρι σαν δάσκαλος...Με αγάπη, από την μακρινή Μακεδονία!, Γιάννης
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια Πολλά και σε σένα Γιάννη, όπως και σε όλους τους φίλους του Καγιακολόγιου :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόλις γύρισα από την καθιερωμένη πια μεταπασχαλινή εξόρμηση στα ποτάμια, αν και φέτος την μετατρέψαμε σε κυνήγι ποταμών, μια και τα νερά είχαν ήδη φύγει στα περισσότερα ποτάμια.
Όσο για τον Παναγιώτη, αλλά και κάθε Έλληνα καγιάκερ που προσπαθεί να "κουνήσει" λίγο τα κάπως "κολλημένα" πράγματα στο ελληνικό καγιάκ, είναι χαρά μας - όπως καλά ξέρεις - να φιλοξενούμε τη δράση του.