Ο Χάρης Κυριακάκης, θεωρείται αγνοούμενος στο Makalu, το πέμπτο ψηλότερο βουνό του κόσμου και ένα απ' τα δυσκολότερα βουνά των Ιμαλαϊων. Οι έρευνες να τον βρουν σταμάτησαν μετά από 4 ημέρες, διάστημα που θεωρείται μοιραίο σ' αυτό το υψόμετρο...
Ο Χάρης στο Cho Oyu (8201μ) το 2007
Ο Χάρης, που τα τελευταία χρόνια συμμετείχε συστηματικά σε αποστολές υψηλού βουνού, έχοντας πατήσει στις κορυφές των Cho Oyu (8201μ - 10/2007), Lothse (8516μ - 19/05/2008), Baruntse (7129μ), Shishapangma (8027μ - 01/10/2009) and Khan Tengri (7010μ), φέτος, συμμετείχε και πάλι στην εμπορική αποστολή του γραφείου Outware Treks, με επικεφαλή τον Arnold Coster, με στόχο το δύσκολο Makalu.
Όπως διαβάζουμε στο blog της αποστολής, η ανάβαση προχωρούσε κανονικά και στις 26 Μαίου, 7 ορειβάτες έφτασαν στην κορφή του Makalu (8463m), ανάμεσά τους κι ο Χάρης. Στην επιστροφή, η ομάδα χωρίστηκε, μια και ο αρχηγός έμεινε πίσω να βοηθήσει ένα άλλο μέλος της αποστολής να κατέβει κάτω και όταν κατέβηκαν στην προωθημένη κατασκήνωση (camp 4), κάποιοι είχαν ήδη προχωρήσει προς χαμηλότερη κατασκήνωση (camp 3) ενώ δεν είχαν νέα απ' τον Χάρη και τον sherpa σχοινοσύντροφό του (στις εμπορικές αποστολές σαν αυτή που συμμετείχε ο Χάρης, για κάθε πελάτη ορειβάτη υπάρχει και ένας sherpa - ντόπιος ορειβάτης υψηλού βουνού - που τον υποστηρίζει και ανεβαίνει μαζί του για ασφάλεια ή επιστρέφει μαζί του, αν ο πελάτης αποφασίσει να εγκαταλείψει). Ο Χάρης επικοινώνησε με τον αρχηγό αποστολής και του είπε πως είναι κάπου στο βουνό, αλλά δεν ήξερε που ακριβώς. Αργότερα, ο sherpa έφτασε στο camp 4 και ανέφερε πως έχασε το Χάρη και αφού τον περίμενε 4 ώρες αποφάσισε να επιστρέψει. Την επόμενη μέρα, όπως αναφέρει ο αρχηγός αποστολής, οι sherpa ξανανέβηκαν αλλά πάλι δεν μπόρεσαν να τον βρουν επειδή χιόνιζε και δεν υπήρχε ορατότητα. Ο Χάρης επικοινωνούσε με τον ασύρματο μέχρι και το επόμενο πρωϊνό, αλλά ακουγόταν εξαντλημένος, ανέφερε ο αρχηγός. Χθες, 30 Μαίου, 4 μέρες μετά την ανάβαση, η αποστολή σταμάτησε τις επιχειρήσεις διάσωσης, εκτιμώντας πως το ρίσκο για νέα ατυχήματα στους ήδη κουρασμένους διασώστες ήταν μεγάλο...
Παρακάτω, παραθέτω τις δημοσιεύσεις στο επίσημο blog της αποστολής (σύνδεσμος στο τέλος)
Το Makalu (φωτό απ' το Outware Treks blog)
30 may 2010
Dear News Readers,
I am sorry to inform you that I decided to abandon further search for Zaharias Kiriakakis. Our Sherpa went up one last time to search close to the place we have last contact with him, but conditions make it impossible to find any signs of him. The snow is waist deep and the wind is hauling and erasing any traces. Haris is already up there for more than 5 days, without food, fuel, oxygen and shelter and I believe the chance to find him alive are nil. I can’t guarantee the safety of my Sherpa staff anymore; they are all exhausted and showing signs of high altitude pulmonary edema. If I keep sending them up, accidents will happen! Today we will start breaking down the high camps and in a few days we, the last expedition, will abandon the mountain.
It’s a tragedy that has happened, for us climbers the mountains are the most beautiful thing, but now they seem so cruel! We lost our expedition member and friend. Personally I climbed on five expeditions with Haris, Cho Oyu, Lothse, Baruntse, Shishapangma and Khan Tengri. He was a unique person, always ready to discuss interesting topics. Personally I will remember all these good moments we had together.
My deepest condolences to the family, I understand how hard it is to lose someone without a trace and it must be difficult to understand what happened. Unfortunately Humans are not made to live up here; we can only be temporary guests.
Yours sincerely,
Arnold Coster, expedition leader
Στο Makalu (φωτό απ' το Outware Treks blog)
28 may 2010
Dear News readers,
Here is an update what happened on the mountain:
The 20th, Mor left Basecamp to sleep in C1, the rest of the team went to C2 direct the next day.
So the whole team slept in C2 together on the 21st. To our surprise all the other expedition teams where also still there and didn't go anywhere higher on the mountain!
To avoid a traffic jam on the Makalu La and the summit, I decided to split the team in two groups. A slow group who summits from C4 7750m and a fast group who could summit from C3 7450.
The 22nd, Haris, Mor, Kancha, Wongchu, and Pemba left C2 to climb to C3. Everybody arrived there in good health. Mor and Haris took a long time to reach there though and both used oxygen. The 23th the rest of the team reached C3 and the same day Haris an Mor climbed to C4 7750m. Our plan was to leave our camp at 21:00 and try to summit on the 24th. When we woke up around 20:00 it was snowing! We waited a couple hours, but the snowing never stopped, we decided to delay our summit attempt to the next day in hope the weather will be better.
Mor didn't feel comfortable anymore and didn't want to wait an other day. He decided to abandon his summit attempt and decended to C2 together with Wongchu Sherpa.
A very difficult decission, much more difficult to make than just keep on going, but a very wise one!
Later in the day the weather cleared and we decided to leave our camp at 20:00 for our summit attempt. The night was clear and cold -40C, but no wind!
After 1.5 hour we reached C4 and Haris joined the rest of the group on the summit attemt. From here we climbed between seracs until about 8000m after that there is a snow ramp with many grevasses until about 8200m where the French Couloir starts. The couloir is steep with " Mixed" rock and ice, our Sherpa's did a very good job here replacing a lot of the old ropes there. After the couloir you reach the summit shoulder 8400m which gradually gave way to the summit towers, necessitating climbing on sharp ridges with unreliable snow and ice, resulting in a just very sharp and small summit enough for 3 persons!
Τhe summit is a magnificent exposed place, with superb views to Tibet and Nepal.
Tunc was the first on the summit followed by Arnold, Lakpha and Dawa. Two hours later also Guntis, Haris and Kancha Sherpa summited.
The weather was great and no wind at all! but we could see in the sky it was not going to stay like this and sure enough it was stormy in the afternoon.
When I descended I found to my suprise Adele still in the French Couloir, according to the last Sherpa in line she would have given up her summit atempt and decended 2 hours before? She was very confused and cold! Luckly I still had a full bottle of oxy in my pack and decided to give her this. I increased her oxy comsumption to 4l/min, but her condition didn't improve much. We had to give her medice and guide her down to C4. This was very hard work for me and Dawa Sherpa, she couldn't stand up and we had her drag her down to lower altitude! luckely she became a little better close to C4 and she could walk herself again. It was 20:00 by now and we where 24hr on the mountain!
The whole team was spread out on the mountain. Tunc and Lakpha where already in C3. Guntis, Adele, Dawa and me in C4. but the was still no sign of Haris and Kancha Sherpa.
Later I got a radio call from Haris, that he was lost and didn't know where he was. Kancha waited for him for hours, but couldn't locate him. For his own safety he decided to go to C4 and look for him the next morning again. We spoke Haris on the radio again the next morning and also had radio contact today. He is very exhausted and is seemingly comming down the mountain, but weather and visibility are very bad. From C4 we can't see anything at all, but our Sherpa's are there and doing their best to locate him! Everything to help him is in place!
This the end of this dispatch, until I have more news about Haris.
Arnold Coster, expedition leader
Οι ενδιάμεσες κατασκηνώσεις (camps) της αποστολής
Επίσημο blog της αποστολής στο Makalu
Δημοσίευση (στο skifun gr) απ' την ανάβαση του Χάρη στο Cho Oyu τον Οκτώβριο του 2007. 2η δημοσίευση για το Cho Oyu με πολλές φωτό.
Δημοσίευση (στο skifun gr) απ' την ανάβαση του Χάρη στο στο Lhotse, το Μάιο του 2008 και η αναφορά μας στο στο teamadara com.
Δημοσίευση (στο skifun gr) απ' την ανάβαση του Χάρη στο Shisha Pangma, τον Οκτώβριο του 2009.
Ελάχιστοι Έλληνες ορειβάτες έχουν κατακτήσει τις κορφές που κατέκτησε τα τελευταία χρόνια ο "άγνωστος" στον ορειβατικό χώρο Ζαχαρίας Κυριακάκης. 3 οκτάρες έχει ανέβει κι ο Παναγιώτης ο Κοτρωνάρος. "Άγνωστος" ο Χάρης, γιατί προτίμησε να ορειβατεί με εμπορικές αποστολές. To Makalu ήταν η 4η οκτάρα κορφή για το Χάρη και την κατέκτησε!
Το Makalu, στα σύνορα Θιβέτ και Νεπάλ, με υψόμετρο 8.463μ, πρωτοσκαρφαλώθηκε το 1955. Σύμφωνα με το έγκυρο Summit Post, οι επιτυχημένες αναβάσεις ήταν μέχρι τώρα μόλις 206 ενώ 22 ορειβάτες είχαν χάσει ως τώρα τη ζωή τους στο βουνό.
Ο Χάρης στην περσινή του αποστολή στο Shisha Pangma (8027μ)
Κριμα για τον "γιατρο" μας. Αξεχαστες οι στιγμες με τον γιατρο να λεει οτι ολοι θα περασουμε απο τον ιδιο και το δαχτυλο δεν θα το γλυτωσουμε...!! Μονο με χαμογελο μπορουμε να τον θυμομαστε, την καλη του διαθεση και το κεφι του στην παρεα. Αξεχαστη η καταβαση στον Αραχθο Δ με τον γιατρο σε καθε εντι να λεει και μια καινουρια ιστορια "κατακτησεων". Πραγματικα θα μας λειψει παροτι τον κερδισαν τα βουνα αντι για το ποτάμι. Μακαρι η αναμνηση του Χαρη να ειναι παντα ζωντανη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι... Αν και δεν τον γνώριζα αρκετά, τις δυο τρεις φορές που είχαμε βρεθεί παρέα στον Άραχθο, είχα σχηματίσει την εντύπωση πως είναι ένας ιδιαίτερος χαρακτήρας, ένα καλό παιδί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε θα ξεχάσω το συνωμοτικό ύφος με το οποίο μας πλησίαζε στα έντυ, μετά από κάθε πέρασμα που πέρναγε όρθιος ενώ περίμενε να κολυμπήσει, να μας εκμυστηρευτεί την έκπληξη του...
Θυμάμαι μάλιστα πως υπήρχε και μια ιδιότυπη "αυτοσαρκαστική" κόντρα του Χάρη με τον Γιάννη τον Αδαμόπουλο (καλά είχα καταλάβει Γιάνη;) για το ποιος είναι "ο καλύτερος απ' τους χειρότερους" και μάλιστα όταν είχαμε κάνει μια κατάβαση ο Γιάννης κι εγώ στον Καλαρύτικο Β, παρέα με τις βάρκες και είπα του Χάρη πως ο Γιάννης τα πήγε μια χαρά, αυτός δε με πίστευε με τίποτα και με κορόϊδευε πως με είχε πληρώσει ο Αδαμό για να 'ρθω να τον κοροϊδέψω...
Θα τον θυμόμαστε πάντα με χαμόγελο. Ήταν ένα καλό παιδί και ένας εξαίρετος ορειβάτης μεγάλου υψομέτρου. Άφησε τη ψυχή του σ' ενα μέρος που αγαπούσε!
Σε ρεπορτάζ απ' τα ΝΕΑ (http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4577538) με τίτλο "Η ελπίδα «πάγωσε» στα Ιμαλάια" υπάρχει ένα γράφημα με τις ελληνικές ορειβατικές "τραγωδίες" στα Ιμαλάϊα, τα τελευταία χρόνια, όπου στη περίπτωση του Χάρη αναγράφει πως "Χάθηκε - Δεν τήρησε τους κανόνες".
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ επίσης έμπειρος ορειβάτης μεγάλου υψομέτρου, Παναγιώτης Κοτρωνάρος που αναφέρεται στο άρθρο, πιθανολογεί πως ο Χάρης έπρεπε να είχε γυρίσει πίσω εφόσον έβλεπε πως καθυστερούσε η ανάβασή του και δεν θα προλάβαινε να γυρίσει έγκαιρα.
Χωρίς να είμαι ειδικός, δε νομίζω πως ο Χάρης έκανε κάποιο ιδιαίτερο λάθος (ή οτι δεν τήρησε τους κανόνες όπως γράφεται στο γράφημα). Από την αναφορά του αρχηγού αποστολής διαβάζουμε πως ο Χάρης έφτασε στην κορφή με τη 2η ομάδα (2 ορειβάτες πελάτες και 1 sherpa), 2 ώρες μετά απ' την πρώτη, που είχε ήδη ξεκινήσει την κατάβασή της. Ο 2ος ορειβάτης-πελάτης επέστρεψε. Ο sherpa όπως αναφέρεται περίμενε το Χάρη, αλλά τελικά κατέβηκε κι αυτός. Ο Χάρης είναι ο μόνος που δεν επέστρεψε. Το οτι γυρίσαν οι δύο και ιδιαίτερα ο 2ος ορειβάτης-πελάτης αποδυκνείει πως ο χρόνος δεν ήταν απαγορευτικός.
Πιστεύω πως απλά ο Χάρης εξαντλήθηκε αυτή τη φορά και χρειαζόταν βοήθεια για να κατέβει. Δυστυχώς ο Sherpa (ο ντόπιος ορειβάτης υψομέτρου) ο οποίος πληρωνόταν απ' την αποστολή για να προσφέρει βοήθεια στον πελάτη αν αυτός τη χρειαστεί (ένας μεγάλος λόγος που κάποιοι επιλέγουν να πληρώνουν τη συμμετοχή τους σε ακριβές εμπορικές αποστολές είναι πιστεύω κι αυτός) δεν ήταν αρκετά κοντά του και τον έχασε. Τον περίμενε λέει 4 ώρες και μετά κατέβηκε στην κατασκήνωση 4. Μήπως δεν έπρεπε να περιμένει αλλά εφόσον ήξερε πως ο Χάρης ήταν εξαντλημένος έπρεπε να προσπαθήσει να τον βρει;
Καταλαβαίνω πως κάτι τέτοιο χρειάζεται μεγάλη δύναμη και αντοχή, αλλά μήπως γι αυτό το λόγο δεν μισθώνονται αυτοί οι ντόπιοι ορειβάτες; Επειδή αντέχουν πολύ περισσότερο στο υψόμετρο;
Και μια ακόμη απορία; Δεν είχε μαζί του GPS (έστω και το ρολόι ή στο δορυφορικό τηλέφωνό του) ωστε να μπορεί να πει του αρχηγού αποστολής, που επικοινωνούσαν με τον ασύρματο, που ακριβώς ήταν; Δε ξέρω...