Με την Αθηναϊκή Λέσχη στον Άραχθο. Μέρος 2ο

Η ενημέρωση ναυτιλομένων ήταν όπως πάντα αναλυτική και διεξοδική. Ξαναείπαμε ότι είχαμε πει και το πρωί στο φόρτωμα, που έτσι κι αλλιώς το είχαμε ξαναπεί αποβραδίς στο ξενοδοχείο και το είχαμε πάρει και γραπτώς στα επαναλαμβανόμενα ενημερωτικά emails της οργάνωσης. Η επανάληψη όμως είναι πάντα καλή…




“που συνεχίζουν να με ταλαιπωρούν δέκα χρόνια μετά την αποφοίτησή τους” Πω πω… πέρασαν 10 χρόνια από την αποφοίτηση της παλιάς φρουράς;

Η σχολή προχωρημένων της Μετάβασης στον Καλαρρίτικο το 1999-2000 με το Δάσκαλο και τους συνοδούς της. 


Μετά την απαραίτητη αναμνηστική φωτό στο παλιό πέτρινο τοξωτό γεφύρι της Πολιτσάς, κατηφορίσαμε προς την όχθη του Αράχθου για να ξεκινήσουμε τη διαδρομή του φαραγγιού του Αράχθου, μέχρι τη γέφυρα Πλάκας (γνωστή και ως Άραχθος Γ’)

Η σειρά κατάβασης ακολουθούσε το κριτήριο: ένας καλός αλλά συντηρητικός καγιάκερ μπροστά (για να παίρνει κλεψιμαίϊκες γραμμές), άλλος ένας καλός καγιάκερ αμέσως μετά, με ειδίκευση στην ασφάλεια, ακολουθεί ο προσωπικός συνοδός του κάθε εκπαιδευόμενου για να του δίνει ρυθμό (αριστερή κουπιά, δεξιά κουπιά, αριστερή τοξοειδής, κλίση δεξιά, πηδάλιο πλώρης, έντυ, έντυυ, έντυυυυ… ΕΝΤΥΥΥΥ, στοπ! Στοπ… αναπνοές…) Ακολουθεί η δεύτερη τετράδα (μετά από κανένα τέταρτο επικοινωνίας με το κέντρο επιχειρήσεων) και ούτω καθεξής…
Τα πρώτα eject μας πρόλαβαν ομολογώ λίγο αποδιοργανωμένους. Στην πρώτη μόλις στροφή, οι κολυμβητές ήταν δύο και αναγκαστικά πήραν μέρος στη διάσωση και οι ορισμένοι ως φωτογράφοι αποστολής. Με το που άνοιξε λίγο τα γκάζια ο Αρχηγός, ο κάθε κατεργάρης στο πάγκο του και προχωρήσαμε χωρίς πολλά επεισόδια παρακάτω.

H ομάδα ανασυγκροτείται μετά τη 1η στροφήΣτο 1o πέρασμα, το μικρό boulder garden, οι τετράδες έσπασαν σε δυάδες, αλλά το ενδιαφέρον παρέμεινε υψηλά, μια και ήταν λίγο δύσκολο να περιγραφεί απ’ τους ασυρμάτους με ακρίβεια μέτρου η ενδεδειγμένη γραμμή και η κάθε δυάδα ακολούθησε κι από μια παραλλαγή.

Συνοδός και μαθητής πρύμνη – πλώρη στο 1ο πέρασμα
Κάποιο ρολ πάνω στο πέρασμα ενθουσίασε τα πλήθη και κάποιες επιτυχείς διασώσεις διέσωσαν το ηθικό που κινδύνευε. Μήπως τελικά στο ποτάμι – ιδίως όταν δεν μπορείς να έχεις δει τα περάσματα απ’ έξω – είναι πιο δύσκολα τα πράγματα; Ίσως ναι, αλλά τα παιδιά τα πήγαν αρκετά καλά!
Ο Ναυαρχούκος…
Επάνω ο Αλέξανδρος Ασημακόπουλος και κάτω η Μαρία Διώχνου και ο Μάνος Κωνσταντίνου, στο 1ο πέρασμα

Δείτε και μερικές φωτό από μια παλαιότερη εξόρμηση της σχολής το 2005. Μαθητές τότε οι σημερινοί εκπαιδευτές και συνοδοί.

		Μετάβαση Άραχθος Γ' 2005 ΠΡΟΒΟΛΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΛΗΨΗ ΟΛΩΝ

Συνεχίζεται